Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Τα θερινά σινεμά έχουν γίνει μέρος του αθηναϊκού καλοκαιριού εδώ και πολλές δεκαετίες και παρά την πτώση του κινηματογράφου, η αίγλη και η υπεροχή τους, τα κάνουν να ξεχωρίζουν και να κατέχουν ξεχωριστή θέση στις καρδιές των σινεφίλ. Η Αθήνα, μια κατεξοχήν πολιτισμική πρωτεύουσα δεν θα μπορούσε να μην συμμετείχε ενεργά στη θερινή κινηματογραφική κουλτούρα και βρίσκεται στη λίστα με τις πόλεις με τα περισσότερα θερινά σινεμά. Άλλωστε όπως θα έλεγε και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης…                                                                                                             Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά.                                                                                                                                                                                                                                                                                         
Ο θερινός κινηματογράφος είναι μια από τις καλοκαιρινές συνήθειες που μπορούμε να απολαύσουμε παρά την κρίση. Αν εξαιρέσει κανείς τα... κουνούπια και τις συνήθως άβολες καρέκλες, ένα θερινό σινεμαδάκι είναι ό,τι πρέπει για να μας αλλάξει τη διάθεση. Το θερινό σινεμά δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο. Σε πολλές πόλεις του κόσμου, οι υπαίθριες προβολές είναι αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια.Το προφίλ των πρώτων θερινών κινηματογράφων : Μία μάντρα, όπου μπορούσε κανείς να απολαύσει τη βωβή ταινία (που προβαλλόταν από χειροκίνητες μηχανές) παρέα με ποτό και υπό τους ήχους ζωντανής ορχήστρας. Εισιτήριο δεν υπήρχε. Οι σινεφίλ πλήρωναν μόνον το ποτό τους μέχρι το 1937, οπότε και καθιερώθηκε το αντίτιμο της προβολής. Το 1939 λειτουργούν στην Ελλάδα 280 κινηματογράφοι. Κατά την κατοχή ήταν αμφίβολο αν θα λειτουργήσουν λόγω της συσκότισης. Τελικά όμως η φωτεινή δέσμη της μηχανής προβολής δεν αποτελεί εμπόδιο. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής δε, πολλοί από τους χώρους προβολής επιτάχθηκαν για να παρουσιάσουν οι Γερμανοί ταινίες με προπαγανδιστικό περιεχόμενο.Οι προβολές ξεκινούν ακόμα και εν μέσω αεροπορικών επιδρομών… Η δεκαετία του ‘60 είναι η χρυσή εποχή του θερινού σινεμά, ενώ το 1970 οι θερινοί κινηματογράφοι στην Αθήνα είναι 542. Στα μέσα του '70 άρχισε η μεγάλη πτώση - όπως και του εγχώριου σινεμά - με την επικράτηση της T.V. Έως τα μέσα του '80, από τα 415 θερινά σινεμά που λειτουργούσαν τη δεκαετία του '60 και τα 308 της δεκαετίας του '75, είχαν απομείνει 76 σε Αθήνα - Πειραιά και περίχωρα. Μόνο από τις αρχές του 1990 και ύστερα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και από τότε μέχρι σήμερα έχουμε γύρω στα 15 νέα ή σε επαναλειτουργία θερινά σινεμά. Ανάμεσά τους τα «Αττικόν Αλσος», «Κάρμεν», «Σινέ Ψυρή», «Αφροδίτη», «Μελίνα», «Εύα» κ.α.Η κρίση των τελευταίων ετών τα έπληξε ακόμα περισσότερο. Οσο κι αν μειώθηκαν, όμως, εξακολουθούν νοσταλγικά να ακολουθούν τον κανόνα (στίχο) της Ελλάδας που αντιστέκεται, της Ελλάδας που επιμένει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 Το 2022 έφυγε .Χρυσή  κινηματογραφική χρονιά δεν θα τη λέγαμε αλλά κάποια διαμαντάκια υπήρξαν. Ας τα δούμε αναλυτικά:  1) BLACK PHONE:  Μετ...