Σίντνεϊ Πουατιέ, ο άνθρωπος που το 1964 έγραψε ιστορία όταν κέρδισε ως πρώτος μαύρος ηθοποιός το Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου για το «Λευκοί Άγγελοι, Μαύροι Άγγελοι».Ήταν η δεύτερη φορά που ο Πουατιέ προτεινόταν για Όσκαρ, ενώ η πρώτη ήταν για την ερμηνεία του στη ταινία «Όταν Σπάσαμε τις Αλυσίδες» (The Defiant Ones), πέντε χρόνια νωρίτερα.Με μελέτη και σκληρή δουλειά, κατάφερε να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην θεατρική παράσταση «Λυσιστράτη» στο Μπροντγουέι, όπου τον πρόσεξε ο διευθυντής της 20th Century Fox, Ντάριλ Ζάνουκ και τον προσέλαβε να παίξει στην ταινία «το Μίσος προστάζει». Η ερμηνεία του τον οδήγησε σε αξιοσημείωτους ρόλους, σε αντίθεση με τους άλλους αφροαμερικανούς ηθοποιούς της εποχής και πολύ γρήγορα καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής, ειδικά μετά την συμμετοχή του στην ταινία «η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα».Πριν κερδίσει το Οσκαρ Α΄ανδρικού ρόλου, είχε λάβει υποψηφιότητα για το ίδιο Όσκαρ το 1958 για την ταινία «Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες», γεγονός εντυπωσιακό για εκείνη την εποχή, καθόσον ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός ηθοποιός του Χόλιγουντ με επιτυχία και αξιομνημόνευτες ερμηνείες. Το 1967 απεδείχθη η εμπορικότερη χρονιά του με τρείς ταινίες του, οι οποίες πραγματεύονταν το θέμα του ρατσισμού, να είναι οι δημοφιλέστερες της χρονιάς. «Ιστορία ενός εγκλήματος» ένα αστυνομικό θρίλερ που κέρδισε πέντε Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ένα Βραβείο BAFTA και τρείς Χρυσές Σφαίρες, «Μάντεψε ποιός θα έλθει το Βράδυ» μια κωμικη-δραματική ταινία ιδιαίτερα ριζοσπαστική για την εποχή της, με εκπληκτικούς πρωταγωνιστές Σπένσερ Τρέισι, Σίντνεϊ Πουατιέ και Κάθριν Χεπμπορν, που απέσπασε Όσκαρ καλύτερου σεναρίου και Ά Γυναικείου Ρόλου και τέλος την κλασσική «Στον Κύριό μας με αγάπη» όπου ο Πουατιέ δίνει μία απο τις εκπληκτικότερες ερμηνείες του και φέρνει στην επιφάνεια μερικά απο τα προβλήματα και τους φόβους των εφήβων της δεκαετίας του ΄60.Θα χρειαζόταν να περάσουν άλλα 38 χρόνια (!) πριν να καταφέρει να κερδίσει Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, κάποιος άλλος μαύρος ηθοποιός –αυτός ήταν ο Ντένζελ Ουάσινγκτον που τιμήθηκε από την Ακαδημία για την θεσπέσια ερμηνεία του στην ταινία, «Μέρα Εκπαίδευσης» του Αντουάν Φουκουά. Συμπτωματικά, η νίκη αυτή σηματοδοτεί τον αντίποδα του προηγούμενου ρεκόρ, αφού ο Ουάσινγκτον στα 47 του τότε, ήταν (και παραμένει) ο μεγαλύτερος σε ηλικία μαύρος ηθοποιός που πήρε Όσκαρ.
Έκτοτε, δύο ακόμα μαύροι ηθοποιοί κέρδισαν Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου: ο Τζέιμι Φοξ για την ερμηνεία του στο «Ray» και ο Φόρεστ Γουίτακερ για τον ρόλο του δικτάτορα Ιντί Αμίν στον «Τελευταίο Βασιλιά της Σκοτίας» το 2007. Ο Πουατιέ σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες. Έκανε το ντεμπούτο του στο σκηνοθετικό τιμόνι το 1972 με την ταινία Οι Δυο Συνένοχοι (Buck and the Preacher), όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Χάρι Μπελαφόντε. Η εμπορικότερη ταινία που σκηνοθέτησε ήταν το Τώρα... δεν μας Σταματάει Τίποτα (Stir Crazy, 1980) που θεωρούταν για πολλά χρόνια η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία από Αφροαμερικανό σκηνοθέτη.[18]. Πρωταγωνιστές της ήταν ο Ρίτσαρντ Πράιορ και ο Τζιν Γουάιλντερ. Το 1974 σκηνοθέτησε ξανά τον Χάρι Μπελαφόντε, μαζί με τον φίλο του Μπιλ Κόσμπι στην ταινία Uptown Saturday Night. Το 1975 σκηνοθέτησε ξανά τον Μπιλ Κόσμπι στην ταινία Οι Κατεργάρηδες (Let`s Do It Again). Η ταινία του 1977 A Piece of Action σηματοδότησε την αρχή της αποχής του από την υποκριτική προκειμένου να αφοσιωθεί στη σκηνοθεσία. Επέστρεψε στην υποκριτική το 1988 με τη συμμετοχή του στην ταινία Φονική Καταδίωξη (Shoot to Kill).
Έκτοτε, δύο ακόμα μαύροι ηθοποιοί κέρδισαν Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου: ο Τζέιμι Φοξ για την ερμηνεία του στο «Ray» και ο Φόρεστ Γουίτακερ για τον ρόλο του δικτάτορα Ιντί Αμίν στον «Τελευταίο Βασιλιά της Σκοτίας» το 2007. Ο Πουατιέ σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες. Έκανε το ντεμπούτο του στο σκηνοθετικό τιμόνι το 1972 με την ταινία Οι Δυο Συνένοχοι (Buck and the Preacher), όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Χάρι Μπελαφόντε. Η εμπορικότερη ταινία που σκηνοθέτησε ήταν το Τώρα... δεν μας Σταματάει Τίποτα (Stir Crazy, 1980) που θεωρούταν για πολλά χρόνια η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία από Αφροαμερικανό σκηνοθέτη.[18]. Πρωταγωνιστές της ήταν ο Ρίτσαρντ Πράιορ και ο Τζιν Γουάιλντερ. Το 1974 σκηνοθέτησε ξανά τον Χάρι Μπελαφόντε, μαζί με τον φίλο του Μπιλ Κόσμπι στην ταινία Uptown Saturday Night. Το 1975 σκηνοθέτησε ξανά τον Μπιλ Κόσμπι στην ταινία Οι Κατεργάρηδες (Let`s Do It Again). Η ταινία του 1977 A Piece of Action σηματοδότησε την αρχή της αποχής του από την υποκριτική προκειμένου να αφοσιωθεί στη σκηνοθεσία. Επέστρεψε στην υποκριτική το 1988 με τη συμμετοχή του στην ταινία Φονική Καταδίωξη (Shoot to Kill).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου