To 1982 o Ρίντλεϊ Σκοτ θα σκηνοθετήσει το Blade Runner, βασισμένο σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ’60 του Φίλιπ Κ. Ντικ. Η ιστορία διαπραγματεύεται την υπαρξιακή και φιλοσοφική διάσταση της τεχνητής ζωής. Η ταινία δεν έτυχε θερμής υποδοχής αρχικά, όμως καθώς τα χρόνια πέρασαν κέρδισε την θέση που άξιζε στην κινηματογραφική ιστορία και θεωρείται πια μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Άψογο σκηνοθετικά, πρωτοποριακό αισθητικά, προφητικό θεματολογικά: Με το «Blade Runner» ο Ρίντλεϊ Σκοτ έδωσε ήδη από το 1982 μια αβάν-πρεμιέρ του κόσμου στην αυγή του 2020.Καταρχήν ο δεσποτικός Ridley Scott, μαζί με τον James Cameron ο πιο μισητός σκηνοθέτης για όσους δουλεύουν στα σετ του, έκανε την ζωή κόλαση σε όλους, ακόμα και στο καστ: Η stuntwoman που είχε προσληφθεί για την Daryl Hannah αναγκάστηκε να προβάρει τόσες φορές την ..ακροβατική σκηνή της που μέχρι ο Scott να φωνάξει «Αction» ήταν ήδη εξουθενωμένη και δεν κατάφερε να γυρίσει τι σκηνή ενώ ο Ford είχε επίσης πρόβλημα με τον Βρετανό σκηνοθέτη. Ο Scott έστειλε τον Ford για άπειρα re-reads,ενώ μέχρι και το τελευταίο πλάνο της ταινίας, δεν είχε ιδέα για την πραγματική φύση του Deckard: Άνθρωπος ή Replicant; Κάτι τέτοιο μπορεί να μην ενοχλούσε τον Scott αλλά εκνεύρισε τον Ford ο οποίος δεν ήξερε πως θα προσεγγίσει τον ρόλο του. Τελικά, θεώρησε ότι υποδύεται ανθρώπινο χαρακτήρα-και γι αυτό το τελικό hint του Scott, που αφήνει να εννοηθεί το αντίθετο τον έκανε έξω φρενών. Επίσης, το budget αποδείχθηκε ελλιπές, με τον Scott να αναγκάζεται να κάνει κάθε είδους αλχημείες-μέχρι και να ζητήσει από τον Stanley Kubrick αχρησιμοποίητο footage από το The Shining για να μπαλώσει την ταινία του (η σκηνή του τέλους, με τον Deckard και την Rachael στην εξοχή). Ακόμα και το στούντιο έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα απαιτώντας ένα όσο γίνεται πιο ευχάριστο τέλος, με αποτέλεσμα ο Scott να αναγκαστεί να δανειστεί τα πλάνα που αναφέραμε, πήρε όμως την εκδίκησή του με το Director’s Cut, σαφώς πιο σκοτεινό και, κατ ‘εμέ, πιο ικανοποιητικό (με την προσθήκη του, σημαντικότατου, ονείρου). Βέβαια, όπως λένε η πίεση κάνει το κάρβουνο διαμάντι και ο Scott, παρά τις ιδιοτροπίες του και τα εξωγενή προβλήματα κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις πιο σημαντικές ταινίες των 80’s, καθοριστική για το sci-fi. Σε μια εποχή καταλυτικών μπλοκμπάστερ με χαριτωμένα πλάσματα («Ε.Τ. ο Εξωγήινος») ή οπερατικές κοινοτοπίες περί καλού και κακού («Η Επιστροφή των Τζεντάι»), έμοιαζε καταδικασμένο στην αφάνεια, εξοβελισμένο μετά πολλών επαίνων στην κατηγορία των χαμένων ευκαιριών – σήμερα ενδεχομένως και να κόστιζε μελλοντικά συμβόλαια στον πρωταγωνιστή Χάρισον Φορντ και την ανερχόμενη παρτενέρ του Σον Γιανγκ.Επιζώντας στη μνήμη του κοινού αρχικά ως καλτ ταινία, με διαρκώς ογκούμενη δημοφιλία στη συνέχεια, το «Blade Runner» βρίσκεται πλέον σχεδόν σε κάθε λίστα κορυφαίων ταινιών (μεταξύ των 100 καλύτερων φιλμ όλων των εποχών των περιοδικών «Time» και «Total Film», όπως και του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου) κι αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: στην αισθητική και τη θεματολογία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου