Η Finos Film αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια του Ελληνικού Κινηματογράφου. Η άποψη αυτή δεν στηρίζεται απλά και μόνο στον όγκο των ταινιών, αλλά πολύ περισσότερο στην απήχηση που είχαν, και συνεχίζουν να έχουν αυτές οι ταινίες στο ελληνικό κοινό. Ένα κοινό που από την πρώτη γενιά του φροντίζει να δίνει αλώβητη και άφθαρτη τη σκυτάλη των ταινιών της Finos Film στην επόμενη, εξασφαλίζοντας έτσι τη διαχρονικότητά τους. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει διαχρονικότητα αν δεν υπήρχαν στις ταινίες στοιχεία όπως η ποιότητα και η αξιοπρέπεια όσον αφορά τα σενάρια και τη σκηνοθεσία, αλλά και στην τεχνική αρτιότητα όσον αφορά την παραγωγή. Στοιχεία που αποκτούσαν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα με τον επαγγελματισμό, το μεράκι, τον ψυχισμό και το ταλέντο που κατέθεταν οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές των ταινιών.Το πιο σημαντικό κεφάλαιο του Ελληνικού Κινηματογράφου, η Finos Film, η εταιρεία παραγωγής με την αξιόλογη πορεία 34 χρόνων που μας χάρισε ταινίες, όπως «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο», «Μια τρελή τρελή οικογένεια», «Η Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», «Το Ανθρωπάκι» και περισσότερα από 180 ακόμα φιλμ.«Η φωνή της καρδιάς» ήταν η πρώτη ταινία της εταιρείας που προβλήθηκε το 1943 ενώ η τελευταία ήταν το 1977 με τίτλο «Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται». Στη μακρόχρονη αυτή πορεία, ο Φιλοποιμένας Φίνος καθιέρωσε το μιούζικαλ στα ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα, ενώ σύστησε στο κοινό πολλούς αγαπημένους ηθοποιούς και συντελεστές.
Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστας Βουτσάς, Αλέκος Αλεξανδράκης, Αιμίλιος Βεάκης, Θανάσης Βέγγος, Χρόνης Εξαρχάκος και Έλενα Ναθαναήλ είναι μόνο μερικά από τα εκατοντάδες ονόματα καλλιτεχνών που ανέδειξε η Finos Film μέσα από τις ταινίες της. Ας μη ξεχνάμε και τους σκηνοθέτες, με τους Γιάννη Δαλιανίδη, Νίκο Φώσκολο και Αλέκο Σακελλάριο να διαμορφώνουν με το ταλέντο τους αυτό που κάποιοι ονομάζουν «ελληνικό Χόλιγουντ».Πίσω από το θρυλικό σήμα της Finos Film κρύβεται η ευφυΐα, ο οραματισμός, η φαντασία και η ευρηματικότητα του αφοσιωμένου δημιουργού της: του Φιλοποίμενα Φίνου. Ο Φίνος άξια αποκαλείται «Πατριάρχης του Ελληνικού Κινηματογράφου», και πώς όχι άλλωστε, όταν είναι ο άνθρωπος που πήρε τον νηπιακής ηλικίας Ελληνικό κινηματογράφο από το χέρι, τον ανέθρεψε, τον ενηλικίωσε, τον ωρίμασε και του έδωσε υπόσταση. Το 1954 ο Φίνος μεταφέρει για τελευταία φορά την έδρα της εταιρείας του στο παλιό κτήριο σαπωνοποιίας του Παπουτσάνη στην οδό Χίου 53, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, όπου παραμένει έως σήμερα. Στο νεοκλασικό της οδού Χίου αναπτύσσονται τα εργαστήρια, από την εμφάνιση μέχρι την τελική κόπια (εμφανιστήρια, μοντάζ, μιξάζ κλπ.) τα γραφεία και ο σχεδιασμός παραγωγής της εταιρείας. Ο Φίνος ταυτόχρονα αναζητά μεγαλύτερα πλατό αφού οι ανάγκες της παραγωγής αυξάνονται συνεχώς. Το πλατό ΑΤΛΑΝΤΙΣ, όπως το είχαν ονομάσει επειδή ήταν δίπλα στο παλιό εργοστάσιο τσιμέντων ΑΤΛΑΝΤΙΣ, στην περιοχή Θυμαράκια της οδού Λιοσίων, δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εταιρείας.
Το 1958 ξεκινά η λειτουργία των νέων πλατό της εταιρείας στους Αγίους Αναργύρους, στην περιοχή Μυκονιάτικα. Ήταν τα παλιά βουστάσια του Ιωάννη Μέρλα. Η ανακατασκευή τους κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια. Υπήρχαν δύο πλατό, ένα μεγάλο και ένα μικρό, καθώς και αποθήκη, ξυλουργείο, καμαρίνια και ένας μεγάλος περίβολος που εξυπηρετούσε την δυνατότητα κατασκευής ντεκόρ πόλης, όπως συμβαίνει στην ταινία Λόλα, όπου όλη η τρούμπα έχει κατασκευαστεί στον περίβολο των πλατό. Τα studio, ήταν κοντά στον αστικό ιστό και ταυτόχρονα απομονωμένα. Το μεγαλύτερο μέρος των ταινιών της χρυσής περιόδου της εταιρείας γυρίστηκαν στα πλατό των Αγίων Αναργύρων. Όταν οι ταινίες ήταν πολλές και το γκρουπάρισμα δεν έβγαινε, χρησιμοποιούσαν και το στούντιο του Ανζέρβος στην Φιλοθέη, το οποίο κατεδαφίστηκε πριν το 2004 κι ήταν ένα από τα πρώτα στούντιο της χώρας με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.Όλα αυτά μέχρι το 1970, όταν και εγκαινιάστηκαν τα νέα στούντιο της εταιρείας στα Σπάτα. Ένα μεγάλο όνειρο του Φίνου που, σύμφωνα με συνεργάτες του, ήθελε να φτιάξει μια ελληνική Cinecitta. Στα πλαίσια αυτού του οράματος, ο Φίνος έστειλε αρχιτέκτονα και συνεργάτες στην Cinecitta ώστε να πάρουν πληροφορίες για την κατασκευή των πλατό, και μπορεί κανείς να διακρίνει αρχιτεκτονικές ομοιότητες με τα πλατό της Cinecitta. Τα νέα στούντιο αποτελούνταν από δύο μεγάλα stages και όλους τους αναγκαίους χώρους ενός αντίστοιχου συγκροτήματος. Τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν από τα καλύτερα πλατό στην Ευρώπη και προς στιγμήν φάνηκε ότι θα προσέφεραν ακόμα πιο ραγδαία ανάπτυξη στην εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή.Κατά τη δεκαετία του ’70, σε μία εποχή όπου δρομολογούνταν σαρωτικές αλλαγές στον κινηματογράφο μαζί με την καθιέρωση της τηλεόρασης, η Finos Film έμεινε αλώβητη έχοντας στο ενεργητικό της πλούσιες και ποιοτικές παραγωγές που κέρδισαν το κινηματογραφικό κοινό. Έμελλε η τηλεόραση – ένα μέσο που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι ο Φίνος – να βάλει αργότερα τη σφραγίδα πιστοποίησης της ποιότητας των ταινιών της Finos Film, αναδεικνύοντας τη διαχρονική τους αξία.Ο Φίνος αντιπαθούσε την τηλεόραση. Στη συνέχεια όμως αναγκάστηκε να παραχωρήσει τα δικαιώματα των ταινιών του στη μικρή οθόνη για να πληρώνει τα χρέη του.Πέθανε χρεωμένος με υποχρεώσεις που έφταναν τις περίπου 50.000.000 εκατομμύρια δραχμές. Ένα χρέος το οποίο κληροδότησε στη σύζυγό του, Τζέλα. Κι εκείνη με μαεστρία κατάφερε να διατηρήσει ζωντανή την επιχείρηση χωρίς να εκποιήσει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο.
Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστας Βουτσάς, Αλέκος Αλεξανδράκης, Αιμίλιος Βεάκης, Θανάσης Βέγγος, Χρόνης Εξαρχάκος και Έλενα Ναθαναήλ είναι μόνο μερικά από τα εκατοντάδες ονόματα καλλιτεχνών που ανέδειξε η Finos Film μέσα από τις ταινίες της. Ας μη ξεχνάμε και τους σκηνοθέτες, με τους Γιάννη Δαλιανίδη, Νίκο Φώσκολο και Αλέκο Σακελλάριο να διαμορφώνουν με το ταλέντο τους αυτό που κάποιοι ονομάζουν «ελληνικό Χόλιγουντ».Πίσω από το θρυλικό σήμα της Finos Film κρύβεται η ευφυΐα, ο οραματισμός, η φαντασία και η ευρηματικότητα του αφοσιωμένου δημιουργού της: του Φιλοποίμενα Φίνου. Ο Φίνος άξια αποκαλείται «Πατριάρχης του Ελληνικού Κινηματογράφου», και πώς όχι άλλωστε, όταν είναι ο άνθρωπος που πήρε τον νηπιακής ηλικίας Ελληνικό κινηματογράφο από το χέρι, τον ανέθρεψε, τον ενηλικίωσε, τον ωρίμασε και του έδωσε υπόσταση. Το 1954 ο Φίνος μεταφέρει για τελευταία φορά την έδρα της εταιρείας του στο παλιό κτήριο σαπωνοποιίας του Παπουτσάνη στην οδό Χίου 53, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, όπου παραμένει έως σήμερα. Στο νεοκλασικό της οδού Χίου αναπτύσσονται τα εργαστήρια, από την εμφάνιση μέχρι την τελική κόπια (εμφανιστήρια, μοντάζ, μιξάζ κλπ.) τα γραφεία και ο σχεδιασμός παραγωγής της εταιρείας. Ο Φίνος ταυτόχρονα αναζητά μεγαλύτερα πλατό αφού οι ανάγκες της παραγωγής αυξάνονται συνεχώς. Το πλατό ΑΤΛΑΝΤΙΣ, όπως το είχαν ονομάσει επειδή ήταν δίπλα στο παλιό εργοστάσιο τσιμέντων ΑΤΛΑΝΤΙΣ, στην περιοχή Θυμαράκια της οδού Λιοσίων, δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εταιρείας.
Το 1958 ξεκινά η λειτουργία των νέων πλατό της εταιρείας στους Αγίους Αναργύρους, στην περιοχή Μυκονιάτικα. Ήταν τα παλιά βουστάσια του Ιωάννη Μέρλα. Η ανακατασκευή τους κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια. Υπήρχαν δύο πλατό, ένα μεγάλο και ένα μικρό, καθώς και αποθήκη, ξυλουργείο, καμαρίνια και ένας μεγάλος περίβολος που εξυπηρετούσε την δυνατότητα κατασκευής ντεκόρ πόλης, όπως συμβαίνει στην ταινία Λόλα, όπου όλη η τρούμπα έχει κατασκευαστεί στον περίβολο των πλατό. Τα studio, ήταν κοντά στον αστικό ιστό και ταυτόχρονα απομονωμένα. Το μεγαλύτερο μέρος των ταινιών της χρυσής περιόδου της εταιρείας γυρίστηκαν στα πλατό των Αγίων Αναργύρων. Όταν οι ταινίες ήταν πολλές και το γκρουπάρισμα δεν έβγαινε, χρησιμοποιούσαν και το στούντιο του Ανζέρβος στην Φιλοθέη, το οποίο κατεδαφίστηκε πριν το 2004 κι ήταν ένα από τα πρώτα στούντιο της χώρας με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.Όλα αυτά μέχρι το 1970, όταν και εγκαινιάστηκαν τα νέα στούντιο της εταιρείας στα Σπάτα. Ένα μεγάλο όνειρο του Φίνου που, σύμφωνα με συνεργάτες του, ήθελε να φτιάξει μια ελληνική Cinecitta. Στα πλαίσια αυτού του οράματος, ο Φίνος έστειλε αρχιτέκτονα και συνεργάτες στην Cinecitta ώστε να πάρουν πληροφορίες για την κατασκευή των πλατό, και μπορεί κανείς να διακρίνει αρχιτεκτονικές ομοιότητες με τα πλατό της Cinecitta. Τα νέα στούντιο αποτελούνταν από δύο μεγάλα stages και όλους τους αναγκαίους χώρους ενός αντίστοιχου συγκροτήματος. Τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν από τα καλύτερα πλατό στην Ευρώπη και προς στιγμήν φάνηκε ότι θα προσέφεραν ακόμα πιο ραγδαία ανάπτυξη στην εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή.Κατά τη δεκαετία του ’70, σε μία εποχή όπου δρομολογούνταν σαρωτικές αλλαγές στον κινηματογράφο μαζί με την καθιέρωση της τηλεόρασης, η Finos Film έμεινε αλώβητη έχοντας στο ενεργητικό της πλούσιες και ποιοτικές παραγωγές που κέρδισαν το κινηματογραφικό κοινό. Έμελλε η τηλεόραση – ένα μέσο που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι ο Φίνος – να βάλει αργότερα τη σφραγίδα πιστοποίησης της ποιότητας των ταινιών της Finos Film, αναδεικνύοντας τη διαχρονική τους αξία.Ο Φίνος αντιπαθούσε την τηλεόραση. Στη συνέχεια όμως αναγκάστηκε να παραχωρήσει τα δικαιώματα των ταινιών του στη μικρή οθόνη για να πληρώνει τα χρέη του.Πέθανε χρεωμένος με υποχρεώσεις που έφταναν τις περίπου 50.000.000 εκατομμύρια δραχμές. Ένα χρέος το οποίο κληροδότησε στη σύζυγό του, Τζέλα. Κι εκείνη με μαεστρία κατάφερε να διατηρήσει ζωντανή την επιχείρηση χωρίς να εκποιήσει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου