Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Ο 13ος (1967).Η ταινία είναι γυρισμένη εξολοκλήρου στην Σάμο και κυρίως στον Μαραθόκαμπο.Σε σκηνοθεσία Ντίμη Δαδήρα , σενάριο Πάνου Κοντέλλη και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου. Πρωταγωνιστούν ο Γιάννης Βόγλης , η Έλενα Ναθαναήλ , ο Πάρις Αλεξάντερ , ο Θόδωρος Έξαρχος κ.α. Η ταινία  έκοψε 224.492 εισιτήρια και ήρθε 30η στις 99 της χρονιάς.Η Μαρία επιστρέφει στο νησί της, τη στιγμή που οι κάτοικοι ετοιμάζονται να τιμήσουν τη μνήμη ενός ήρωα της Αντίστασης κατά των Γερμανών, του Δημήτρη Μπούμα, με τον οποίο ήταν ερωτευμένη. Η κοπέλα διηγείται στον πατέρα του νεκρού ότι το σαμποτάζ δεν το έκανε όπως όλοι νομίζουν ο γιος του, που είχε έρθει για τον συγκεκριμένο λόγο από τη Μέση Ανατολή, αλλά ένας τσοπάνος, ο Λουκάς. Ο πατέρας του ήρωα ήταν ο 13ος άνδρας που θα εκτελούσαν οι Γερμανοί, ως αντίποινα για την ανατίναξη της αποθήκης πυρομαχικών, αλλά γλίτωσε κατορθώνοντας να δραπετεύσει από το καμιόνι που τους μετέφερε στον τόπο της εκτέλεσης. Στη θέση του εκτέλεσαν τον Λουκά. Τώρα, ο διασωθείς και πατέρας του ήρωα πρέπει να φροντίσει για την αποκατάσταση της μνήμης του νεκρού Λουκά.
Με το φακό να μας ξεναγεί στο εσωτερικό του σπιτιού του, ο ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ξεκινά την αφήγηση της ζωής του στην εκπομπή «ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΑΤΡΟΥ», μιλώντας για τα νεανικά του χρόνια στον τόπο καταγωγής του, τη Σάμο, και τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης μετά την άφιξή του στην Αθήνα και εξιστορεί περιστατικά που αφορούν στο ξεκίνημα της καριέρας του το 1929. Μιλάει για τη συμμετοχή του σε επιθεωρήσεις, οπερέτες, παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες, καθώς και για τη συνεργασία του με σπουδαίους συναδέλφους του. Στη διάρκεια της αφήγησης παρεμβάλλεται σύντομο αφιέρωμα στην ελληνική επιθεώρηση. Στη συνέχεια, ο κριτικός κινηματογράφου ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ αναφέρεται στο ταλέντο των μεγάλων κωμικών της γενιάς του ΝΙΚΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά και στον χαρακτηριστικό τύπο που ενσάρκωσε ο ίδιος και με τον οποίο ταυτίστηκε. Μιλούν επίσης για τον Ν. ΣΤΑΥΡΙΔΗ, οι ηθοποιοί ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ και ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής προβάλλονται πλάνα από κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη νεανική ηλικία του ηθοποιού, τις θεατρικές παραστάσεις όπου συμμετείχε αλλά και φωτογραφίες διακεκριμένων καλλιτεχνών της εποχής.

Free - Fire And Water

Το Release Athens παρουσιάζει τους βασιλιάδες του metal, Manowar, ζωντανά στην Αθήνα, στο πλαίσιο της επικής The Final Battle World Tour 2019!Την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019, στην Πλατεία Νερού.Θα παίξουμε σε ένα από τα πιο θρυλικά, μαγικά μέρη στη Γη, είπε ο Joey DeMaio. Μια χώρα που έχει μια τόσο πλούσια ιστορία, που μας έδωσε τον Έκτορα, τον Αχιλλέα, ένα πάνθεον από Θεούς και αιώνιους μύθους, οι οποίοι ανέκαθεν μας ενέπνεαν. Οι Έλληνες Manowarriors θα δείξουν, για άλλη μία φορά, πως κληρονόμησαν το πνεύμα των προγόνων τους! Ο αληθινός metal στρατός μας θα ξαναγυρίσει μαζί μας στην Τελική Μάχη, στις όχθες της Αθήνας!
Απλά είναι εκπληκτικόι.Απάντηση σε μια μερίδα ατόμωνπού λένε ότι το μέταλ τελείωσε!Οι Warkings έρχονται από τη Βραζιλία και απαντούν με αυτή την αλμπουμαρα,μετά τα φοβερά βιντεοκλίπ που είχα την τύχη να ακούσω το  καλοκαίρι.. πραγματικά είναι φοβερό!.Εχει να γίνει πολλά χρόνια τέτοιο ντεμπούτο άλμπουμ καθαρό και γνήσιο μέταλ!.Οι επιρροές είναι ολοφάνερες...Περιμένουμε live!Το άλμπουμ ξεκινά με το “Give ‘ Em War" , ένας πολεμικός ύμνος με γρήγορο ρυθμό και τεχνικό σόλο. Ακολουθεί ένα εξίσου δυνατό κομμάτι, ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ, το “Never Surrender” . Στον ίδιο, γρήγορο ρυθμό και με πολύ ωραίο σόλο. Το “Hephaistos" , με το mid-tempo ρυθμό του , αλλά με εξαιρετική μελωδία και σόλο, δίνει τις ανάσες που χρειάζεται η μπάντα, για να συνεχίσει την επική μάχη με το “Gladiator” , το επόμενο δυνατό κομμάτι του άλμπουμ. Έξυπνη σύνθεση, ωραίο riff και τρομερό σόλο, είναι τα συστατικά ενός από τα hits του δίσκου. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον φίλο και συνεργάτη Ηλεκτρόνιο που μου πρότεινε το συγκεκριμένο άλμπουμ και την είδηση.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

To 1982 o Ρίντλεϊ Σκοτ θα σκηνοθετήσει το Blade Runner, βασισμένο σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ’60 του Φίλιπ Κ. Ντικ. Η ιστορία διαπραγματεύεται την υπαρξιακή και φιλοσοφική διάσταση της τεχνητής ζωής. Η ταινία δεν έτυχε θερμής υποδοχής αρχικά, όμως καθώς τα χρόνια πέρασαν κέρδισε την θέση που άξιζε στην κινηματογραφική ιστορία και θεωρείται πια μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Άψογο σκηνοθετικά, πρωτοποριακό αισθητικά, προφητικό θεματολογικά: Με το «Blade Runner» ο Ρίντλεϊ Σκοτ έδωσε ήδη από το 1982 μια αβάν-πρεμιέρ του κόσμου στην αυγή του 2020.Καταρχήν ο δεσποτικός Ridley Scott, μαζί με τον James Cameron ο πιο μισητός σκηνοθέτης για όσους δουλεύουν στα σετ του, έκανε την ζωή κόλαση σε όλους, ακόμα και στο καστ: Η stuntwoman που είχε προσληφθεί για την Daryl Hannah αναγκάστηκε να προβάρει τόσες φορές την ..ακροβατική σκηνή της που μέχρι ο Scott να φωνάξει «Αction» ήταν ήδη εξουθενωμένη και δεν κατάφερε να γυρίσει τι σκηνή ενώ ο Ford είχε επίσης πρόβλημα με τον Βρετανό σκηνοθέτη. Ο Scott έστειλε τον Ford για άπειρα re-reads,ενώ μέχρι και το τελευταίο πλάνο της ταινίας, δεν είχε ιδέα για την πραγματική φύση του Deckard: Άνθρωπος ή Replicant; Κάτι τέτοιο μπορεί να μην ενοχλούσε τον Scott αλλά εκνεύρισε τον Ford ο οποίος δεν ήξερε πως θα προσεγγίσει τον ρόλο του. Τελικά, θεώρησε ότι υποδύεται ανθρώπινο χαρακτήρα-και γι αυτό το τελικό hint του Scott, που αφήνει να εννοηθεί το αντίθετο τον έκανε έξω φρενών. Επίσης, το budget αποδείχθηκε ελλιπές, με τον Scott να αναγκάζεται να κάνει κάθε είδους αλχημείες-μέχρι και να ζητήσει από τον Stanley Kubrick αχρησιμοποίητο footage από το The Shining για να μπαλώσει την ταινία του (η σκηνή του τέλους, με τον Deckard και την Rachael στην εξοχή). Ακόμα και το στούντιο έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα απαιτώντας ένα όσο γίνεται πιο ευχάριστο τέλος, με αποτέλεσμα ο Scott να αναγκαστεί να δανειστεί τα πλάνα που αναφέραμε, πήρε όμως την εκδίκησή του με το Director’s Cut, σαφώς πιο σκοτεινό και, κατ ‘εμέ, πιο ικανοποιητικό (με την προσθήκη του, σημαντικότατου, ονείρου). Βέβαια, όπως λένε η πίεση κάνει το κάρβουνο διαμάντι και ο Scott, παρά τις ιδιοτροπίες του και τα εξωγενή προβλήματα κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις πιο σημαντικές ταινίες των 80’s, καθοριστική για το sci-fi. Σε μια εποχή καταλυτικών μπλοκμπάστερ με χαριτωμένα πλάσματα («Ε.Τ. ο Εξωγήινος») ή οπερατικές κοινοτοπίες περί καλού και κακού («Η Επιστροφή των Τζεντάι»), έμοιαζε καταδικασμένο στην αφάνεια, εξοβελισμένο μετά πολλών επαίνων στην κατηγορία των χαμένων ευκαιριών – σήμερα ενδεχομένως και να κόστιζε μελλοντικά συμβόλαια στον πρωταγωνιστή Χάρισον Φορντ και την ανερχόμενη παρτενέρ του Σον Γιανγκ.Επιζώντας στη μνήμη του κοινού αρχικά ως καλτ ταινία, με διαρκώς ογκούμενη δημοφιλία στη συνέχεια, το «Blade Runner» βρίσκεται πλέον σχεδόν σε κάθε λίστα κορυφαίων ταινιών (μεταξύ των 100 καλύτερων φιλμ όλων των εποχών των περιοδικών «Time» και «Total Film», όπως και του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου) κι αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: στην αισθητική και τη θεματολογία του.

Το «Darkness on the Edge of Town», που κυκλοφόρησε  το 1978, έδειξε σε όλο τον κόσμο τι εστί «Αφεντικό».Μετά το «Born to Run» ο Σπρίνγκστιν διεκδίκησε την ελευθερία του από τον τότε μάνατζέρ του, αλλά μέχρι να δώσουν λύση τα δικαστήρια, εκείνος δεν μπορούσε να μπει στο στούντιο. Όταν ολοκλήρωσε τις συναυλίες για την προώθηση του άλμπουμ, έμενε ξύπνιος όλη νύχτα και έγραφε. Στο μυαλό του είχε έτοιμους τους τίτλους των τραγουδιών, «πιασάρικους» και γεμάτους υποσχέσεις: «Badlands», «Racing in the Street», «Darkness on the Edge of Town», «Streets of Fire»… Το θέμα ήταν να βρει τους στίχους και τις μελωδίες που θα εκπλήρωναν όλες αυτές τις υποσχέσεις.Το τελικό αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό από τον προηγούμενο δίσκο. Ο ρομαντισμός και η ανάγκη για απόδραση που χαρακτήριζαν τα τραγούδια του «Born to Run», στο «Darkness on the Edge of Town» έδωσαν τη θέση τους στο ρεαλισμό και σε ήρωες που ήθελαν να μείνουν εκεί που ήταν και να δώσουν τις μάχες τους. Αν λοιπόν η επιτυχία του ‘Born To Run’ ήταν η πραγματοποίηση του πολυπόθητου αμερικάνικου ονείρου, τότε το ‘Darkness on the Edge of Town’ (1978), το οποίο φέτος έκλεισε τα 40 χρόνια από την αρχική του κυκλοφορία, είναι η συνειδητοποίηση πως το όνειρο οδηγούσε κατευθείαν στην σκληρή πραγματικότητα της αληθινής ζωής.Στον ήχο, το στυλ Wall of Sound α λα Φιλ Σπέκτορ που χαρακτήριζε το «Born to Run» έδωσε θέση σε πιο γυμνές και επιθετικές ενορχηστρώσεις, με την ηλεκτρική κιθάρα να περνάει μπροστά με άγριες διαθέσεις. Το «Adam Raised a Cain» και το σόλο του «Candy’s Room» είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.Οι ηχογραφήσεις γίνονταν με ολόκληρο το συγκρότημα, την E Street Band, στο στούντιο ταυτόχρονα, σχεδόν αμέσως μόλις το «Αφεντικό» ολοκλήρωνε ένα τραγούδι. Ο Bruce, επηρεασμένος από την punk σκηνή της εποχής αλλά και τις προσωπικές του περιπέτειες, φέρνει κάτι που έλειπε από τα προηγούμενα τραγούδια του αλλά θα αποτελούσε σήμα κατατεθέν για την υπόλοιπη δουλειά του. Φέρνει θυμό, μαζί με αρκετά ίχνη ταπείνωσης. Τα αποτυπώματα της αναγκαστικής τρίχρονης απουσίας του από το στούντιο βρίσκονται παντού σε αυτά τα 10 τραγούδια.
Οι Madrugada επιβεβαιώνουν πως έρχονται στην Ελλάδα το 2019.Ο επίσημος λογαριασμός της μπάντας στο Instagram ανέβασε σε insta story πως επιστρέφουν το 2019, με τις ελληνικές σημαίες στην ανάρτηση να το καθιστούν ξεκάθαρο.
Κινηματογραφική λέσχη Παλλήνης.

Οινοποιείο Πέτρου - Λεωφ. Μαραθώνος 117, Παλλήνη 153 51 Κάθε Τετάρτη στις 8:30 μ.μ. προβολή ταινίας από την Κινηματογραφικής Λέσχης Παλλήνης.


Η Κινημ/φική Λέσχη Αγ.Παρασκευής παρουσιάζει την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου στις 8μμ στο Πέτρινο κτήριο του Πολιτιστικού Πάρκου "Στ.Κώτσης" την ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου "Μικρή Αρκτος".

Η ταινία :Σε ένα αθηναϊκό ξενοδοχείο ημιδιαμονής, το αναίσθητο σώμα μιας κοπέλας μεταφέρεται σε ασθενοφόρο και ένας άντρας συλλαμβάνεται. Ο τελευταίος θυμάται τη γνωριμία, τη σχέση τους και τι τον οδήγησε σε ένα ακραίο ξέσπασμα βίας.
Πρωταγωνιστούν: Σοφία Γεωργοβασίλη, Γιάννης Κοκιασμένος, Διώνη Κουρτάκη..
Η «Μικρή Άρκτος» έκανε πρεμιέρα στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινημ/φου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ έχει προβληθεί και στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Στο Hellas Film Box στο Βερολίνο απέσπασε το 1ο βραβείο στο Τμήμα “Νέες Ματιές”, ενώ συμμετείχε και στο 39ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Γκέτεμποργκ.
Η σκηνοθέτρια Ελισάβετ Χρονοπούλου θα είναι παρούσα για τη συζήτηση με το κοινό.Την ταινία θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Αλέξης Τσάφας.
Είσοδος-εισφορά 3 ευρώ για μη μέλη.
Η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίας Παρασκευής ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2016 με πρωτοβουλία μικρής ομάδας κινηματογραφόφιλων της πόλης. Σκοποί του Σωματείου είναι:

α. Η προώθηση της τέχνης του κινηματογράφου.

β. Η κινηματογραφική παιδεία των μελών και του συνόλου.

γ. Η ενεργοποίηση των πολιτών στο υπάρχον κοινωνικό πλαίσιο  και η παρέμβαση σε

   γενικότερα πολιτιστικά και κοινωνικά ζητήματα.

δ. Η άνοδος του πολιτιστικού επιπέδου των μελών και των πολιτών ευρύτερα.Μέσα για την επίτευξη του παραπάνω σκοπού είναι:

α. Η προβολή κινηματογραφικών ταινιών καλλιτεχνικής αξίας και αισθητικής ποιότητας.

    Εξαιρούνται έργα που προάγουν πορνογραφία, βία, μίσος, ρατσισμό και φασισμό.

    Διοργάνωση ειδικών προβολών, αφιερωμάτων, φεστιβάλ, εκθέσεων και άλλων

    πολιτιστικών εκδηλώσεων. Διαλέξεις, σεμινάρια, εργαστήρια, συζητήσεις, παραγωγή ταινιών,

    διαγωνισμοί, εκδόσεις, δημοσιεύσεις, θεματική βιβλιοθήκη.

β. Η συνεργασία με την αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού, άλλους πολιτιστικούς συλλόγους και με φορείς

     της πόλης μας,  για την παροχή μαθημάτων κινηματογραφικής τέχνης, διοργάνωση εκδηλώσεων

     και προβολών που υπηρετούν τους σκοπούς του Σωματείου.Άξιζει να την επισκεφθούμε και να την στηρίξουμε.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Τελευταία πτήση (1978)Μια αρκετά ενδιαφέρουσα αισθηματική-δραματική ταινία του Ντίμη Δαδήρα σε σενάριο της δημοσιογράφου Κικής Σεγδίτσα και σε παραγωγή της Greca films - Μιχάλης Λεφάκης.Η ταινία είναι στην ουσία μία μελοδραματική αφήγηση του χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Έτσι μοιραία η ατμόσφαιρα είναι από την αρχή φορτισμένη και γενικά δεν ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο σε όλη τη διάρκειά της. Η ροή του σεναρίου προδιαγεγραμμένη και αναμενόμενη, ''runs smoothly", χωρίς εξάρσεις και απρόοπτα. Η θεματολογία των αεροπορικών πτήσεων, αρκετά συνήθης για την δεκαετία του '70 με κάποια κοσμοπολίτικη δόση (σκηνές στο Λονδίνο, μαρίνες, Mont Parnes). Μου άρεσε η ερμηνεία της Ερήμου η οποία ήταν πειστική για τον ρόλο της και στάθηκε με επιτυχία. Εντυπωσιακό παράστημα από την Irena Maleeva μια ηθοποιό που έκανε αίσθηση με την παρουσία της και σε άλλες παραγωγές. Η πραγματική προστιθέμενη αξία της ταινίας είναι η μουσική παραγωγή της. Η αξία του μεγάλου μας συνθέτη Κώστα Καπνίση είναι γνωστή και από άλλες δουλειές του και πράγματι και εδώ επιβεβαιώνει την αξία του με εξαιρετικά ορχηστρικά που "γεμίζουν" την ταινία. Δείγμα της δουλειάς του μπορείτε να δείτε εδώ. Οι ελληνικοι στίχοι τέλος ήταν της Μαίρης Ζαφειροπούλου και οι ερμηνείες των Irena Maleeva και Καίτη Ράλλη.

Paul Parker - Shot in the Night(1983)

Βέρνερ Χέρζονγκ.Ο μόνος σκηνοθέτης που γύρισε μια ταινία για καθεμία από τις επτά ηπείρους, ο Βέρνερ Χέρτζογκ, μεγάλωσε απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο σ’ ένα ορεινό χωριό της Βαυαρίας. Ήταν γιος ενός απόντος Γερμανού πατέρα και μιας στοργικής μητέρας από την Κροατία. Η μυθομανία άρχισε από νωρίς. Ο Χέρτζογκ υποστηρίζει ότι βρέφος μερικών ημερών ακόμη κόντεψε να σκοτωθεί, όταν οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν το χωριό του και θρυμματίστηκε ένας φεγγίτης στο δωμάτιό του.... ταξιδευτής των παράδοξων εικόνων Βέρνερ Χέρτζογκ, είναι ένας απρόβλεπτος και πάντα ανήσυχος κινηματογραφιστής. Γεννημένος στις 5 Σεπτεμβρίου του 1942, στο Μόναχο της Γερμανίας, ο 75χρονος σκηνοθέτης, παραμένει ένας εξερευνητής δημιουργός, στρέφοντας την κάμερά του σε ανθρώπινες ιστορίες που ευαισθητοποιούν και ενεργοποιούν συνειδήσεις. Πολυσχιδής και ακούραστος, ο Χέρτζογκ συνεχίζει ακάθεκτος να μεγαλουργεί, να συνθέτει, αποσυνθέτει και ανασυνθέτει τον κινηματογραφικό του εαυτό, μέσα από ταινίες μυθοπλασίας, αλλά και ντοκιμαντέρ. Άλλωστε, το ομολογεί και ο ίδιος: «Είμαι οι ταινίες μου».Θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου, έχοντας γυρίσει πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ. Ως σκηνοθέτης, φημίζεται ότι κακομεταχειρίζεται και βασανίζει τους ηθοποιούς του.
Γύρισε τις πρώτες επτά ταινίες του, με μια κάμερα 35 χιλιοστών που έκλεψε από την Κινηματογραφική Σχολή του Μονάχου. Για να χρηματοδοτήσει τα έργα του, ο Χέρτζογκ δούλευε τις νύχτες ως συγκολλητής σε εργοστάσιο χάλυβα.... Η διεθνής ανγνώριση ήρθε γρήγορα με την ταινία “Αγκουίρε, η Μάστιγα του Θεού” το 1972. Αυτή η ιστορία για τους Ισπανούς κονκισταδόρες, που γυρίστηκε στο τροπικό δάσος του Περού, ήταν η πρώτη από τις πέντε επιτυχημένες συνεργασίες του με τον άλλοτε συγκάτοικό του, τον ατίθασο Γερμανό ηθοποιό, Κλάους Κίνσκι.... Στα πιο γνωστά του έργα, από το “Φιτσκαράλντο” στο “Αγκίρε, η Οργή του Θεού”, κι από το “Fata Morgana”, στα πιο πρόσφατα “Grizzly Man”, “Άσπρο Διαμάντι” και “The Wild Blue Yonder”, o Χέρτζογκ στρέφει τον φακό του σε ιδιαίτερα χαρισματικές φιγούρες και αφηγείται την επίμονη και ενδόμυχα «θεαματική» αντιπαράθεση ανάμεσα στις βαθύτερες ανάγκες του Ανθρώπου και στην παθητική, αλλά και πεισματική αντίσταση της Μητέρας Φύσης, με φόντο τα συγκλονιστικά τοπία και την συχνά πυκνά σκληρή αδιαφορία των στοιχείων της φύσης και του ζωικού βασιλείου, όταν αυτά βρεθούν ανάμεσα στην κάμερα και στον στόχο της.Στην Αυγή της Απόδρασης (1996), γύρισε χρονολογικά ανάποδα την ταινία, έτσι ώστε να φαίνεται ότι οι αιχμάλωτοι πρωταγωνιστές χάνουν βάρος, ενώ στην πραγματικότητα κέρδιζαν, μια και αυτό ήταν πιο εύκολο να συμβεί, από το να χάσουν όλοι, σωματικό βάρος. Στο άπαιχτο στην χώρα μας, My Son, my son, What have you done? (2009), γύρισε σκηνές στην Κίνα στα κρυφά, χωρίς την απαραίτητη κρατική άδεια. Στο Heart of Glass του 76, όλοι οι ηθοποιοί του έπαιζαν υπό την επήρεια της ύπνωσης για να πετύχουν το επιθυμητό κατ αυτόν, αποτέλεσμα. To 1979 ο Βέρνερ Χέρτσογκ γύρισε ένα εντελώς διαφορετικής αισθητικής ριμέικ, το «Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας» («Nosferatu the Vampyre» ή, στα γερμανικά, «Nosferatu: Phantom der Nacht») που αγαπήθηκε εξίσου από τους κινηματογραφόφιλους. Πρωταγωνιστούν οι Κλάους Κίνσκι, Ιζαμπέλ Ατζανί και Μπρούνο Γκανς, ενώ κάποια πλάνα έχουν παραμείνει ίδια, ως φόρος τιμής στον Μουρνάου.


Last tango in Paris(1972).
Όταν η ταινία βγήκε στην Ιταλία οι, Bertolucci, Brando, Maria Schneider και ο παραγωγός Alberto Grimaldi κατηγορήθηκαν για προσβολή των ηθών και της δημόσιας αιδούς και κρίθηκαν ένοχοι !Οι έντονες σεξουαλικές σκηνές βίας έφεραν διαμάχες ενώ σε πολλές χώρες υπέστη λογοκρισία. Για παράδειγμα, στην κυκλοφορία της στις ΗΠΑ, μία από τις πιο έντονες σκηνές σεξουαλικό περιεχομένου κόπηκε και κρίθηκε ακατάλληλη. Παρόλα αυτά, με το πέρας των χρόνων έπαψε να είναι ακατάλληλη και της δόθηκε το NC-17. Το 1981, η MGM κυκλοφόρησε μία νέα έκδοση με κομμένες σκηνές.Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε το 1972 στο φεστιβάλ ταινιών της Νέας Υόρκης και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από κοινό και κριτικούς με αποτέλεσμα να λογοκριθεί και να μη παρουσιάζεται αυτούσια. Παρ` όλα αυτά, το Τελευταιο Τανγκο στο Παρισι ήταν μια διαφημιστική και εμπορική επιτυχία.Η ταινία "Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι" έχει ήδη πάρει τη θέση που της αξίζει στην Ιστορία του Κινηματογράφου, και όχι μόνον.Η ταινία επικεντρώνεται σε έναν χήρο Αμερικανό, που ταξιδεύει στο Παρίσι και συνάπτει ερωτικές σχέσεις με μία νεαρή Παριζιάνα.
 Μπερνάντο Μπερτολούτσι .Εκτός από σκηνοθέτης ο χαρισματικός αυτός άνθρωπος ήταν ποιητής, παραγωγός, και συγγραφέας.Ο Μπερτολούτσι θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους Ιταλούς σκηνοθέτες της δεκαετίας του '70.Ο σκηνοθέτης, ένας μεγάλος «δάσκαλος» του κινηματογράφου, είχε βραβευτεί με τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 2011.Τα γνωστότερα έργα του ήταν Ο Κομφορμίστας, Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι, 1900, Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερα Προσαρμοσμένου Σεναρίου), The Sheltering Sky, Stealing Beauty και Οι ονειροπόλοι.Διακρίθηκε με αρκετά βραβεία λογοτεχνίας πριν αποφασίσει ότι ήθελε να ακολουθήσει κινηματογραφική πορεία.Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτης του Πιερ Πάολο Παζολίνι πριν αρχίσει να σκηνοθετεί ο ίδιος.Όπως γράφει η ιταλική εφημερίδα La Repubbica, το «φαινόμενο Μπερτολούτσι» εξερράγη το 1972 με το έργο «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», το όλο σκάνδαλο που δημιουργήθηκε και φυσικά τη σχετική λογοκρισία.Η ιταλική εφημερίδα αναφέρεται χαρακτηριστικά σε «μεσαιωνική  πυρά στην οποία πέταξαν το φιλμ».
Κάτι όμως που δημιούργησε και την διεθνή φήμη του σκηνοθέτη. Παράλληλα, το 1987 ο Μπερτολούτσι καταφέρνει να κερδίσει οκτώ Όσκαρ με τον «Τελευταίο Αυτοκράτορα», ένα έργο που του ανοίγει τις πύλες τις Κίνας και τον επιβάλλει στο διεθνές στερέωμα.Από τις πιο διασημότερες ταινίες του ήταν το «Τσάι στη Σαχάρα» και «Io ballo da sola», ένας ύμνος στην αξία της ζωής. «Πρόκειται για τον κορυφαίο δημιουργώ της ιταλικής Νουβέλ Βάγκ», γράφει σήμερα ο Τύπος.Ο επίσης σπουδαίος σκηνοθέτης Ζαν-Λυκ Γκοντάρ τον κατηγόρησε ότι παραδόθηκε στη Χολυγουντιανή βιομηχανία και έχασε εντελώς το προσωπικό και ιδιαίτερο σκηνοθετικό στυλ του, το οποίο είχε στο παρελθόν.Ο Μπερτολούτσι υπήρξε άθεος και μαρξιστής, ενώ για μια περίοδο εντάχθηκε και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι έζησε, κατά κύριο λόγο, στην Αιώνια Πόλη και στο Λονδίνο. Με έντονη ευαισθησία και ενδιαφέρον για όλη την ευρωπαϊκή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Και για τον λόγο αυτό, ήταν από τους πιο ένθερμους και ειλικρινείς υποστηρικτές των Ελλήνων που βρήκαν καταφύγιο στην Ιταλία αντιστεκόμενοι στην στρατιωτική δικτατορία.
'Ενα ΣΠΑΝΙΟ βίντεο εις μνήμην του μοναδικού αγαπημένου ανατρεπτικού Τζίμη Πανούση.Μας χάριζε απλόχερα το γέλιο με το αστείρευτο ταλέντο του.Καλό Ταξίδι κ' καλό Παράδεισο Τζιμάρα. Σ' ευχαριστούμε !!!
Στην Αμερική υπήρχε το Fillmore Auditorium, στην Αγγλία το Marquee Club και το UFO και στην Ελλάδα, το Ροντέο και το…Κύτταρο. Εκεί, όπου οι νέοι της εποχής, μεσούσης μιας στείρας και λογοκριμένης περιόδου, πρωτοήρθαν σε επαφή με τα προοδευτικά ροκ ακούσματα των Velvet Underground, του Frank Zappa και του Jimi Hendrix.Ενας από τους πιο ιστορικούς live χώρους της Αθήνας.Στην αυγή των 70s γεννήθηκε κι ο χώρος που έμελλε να κάνει τη διασταύρωση Αχαρνών και Ηπείρου πέρασμα των ροκάδων και όχι μόνον της Αθήνας. Το ποδαρικό που έκανε ο Διονύσης Σαββόπουλος αποδείχθηκε πολύ γούρικο και είχε διάρκεια δύο δεκαετιών! Μέχρι και το 1990 από το Κύτταρο παρέλασαν πολύ σπουδαία ονόματα, κάποια από τα οποία πραγματοποίησαν στον ιστορικό αυτό χώρο και την παρθενική εμφάνισή τους. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις στις αρχές των 70s των Δημήτρη Πουλικάκου, Παύλου Σιδηρόπουλου, Socrates, Βαγγέλη Γερμανού, Μαρίζας Κωχ και Δέσποινας Γλέζου.Την ίδια δεκαετία, τη σφραγίδα τους άφησαν ακόμα οι παραστάσεις του Γιάννη Μαρκόπουλου με τον Νίκο Ξυλούρη όπως επίσης και οι Κώστας Τουρνάς, Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Πωλίνα.Το Κύτταρο Live συνέχισε δυναμικά και στα 80s. Αξέχαστες έχουν μείνει οι ανατρεπτικές παραστάσεις του Τζίμη Πανούση και των «Μουσικών Ταξιαρχιών» του. Μεγάλες στιγμές χάρισαν ακόμα οι Λουκιανός Κηλαηδόνης, Λάκης Παπαδόπουλος, Αλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιάννης Γιοκαρίνης και οι μετέπειτα TV stars Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Παύλος Κοντογιαννίδης και Ανδρέας Μικρούτσικος.Τη δεκαετία του ’90 μέχρι και την άνοιξη του 2007 ακολούθησε ο «καλλιτεχνικός μαρασμός», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στο επίσημο site του κέντρου, καθώς τη γενιά του Σαββόπουλου και του Πανούση διαδέχθηκε η γενιά της Μπεζαντάκου και της Λάμπρου.Η επαναλειτουργία του Κυττάρου είναι μια σημαντική στιγμή για την Αθήνα, καθώς το πρόγραμμά του προμηνύεται αξιόλογο και με πολλές και ενδιαφέρουσες συναυλίες, αλλά ένας χώρος δε μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω. Ας προσπαθήσει η γενιά μας να δημιουργήσει τα δικά της στέκια και τα δικά της κύτταρα ή Κύτταρα καλλιτεχνικής δημιουργίας, τα δικά της σημεία αναφοράς που θα γιορτάζει σε 30 χρόνια από τώρα.
Led Zeppelin.Το σωτήριο έτος 1968 δημιουργείται κάπου στην Αγγλία ένα από τα σημαντικότερα γκρουπ στην ιστορία της ροκ. Ο James Patrick Page, μέλος των ιστορικών Yardbirds μετά την διάλυσή τους (των οποίων μέλη υπήρξαν τρεις από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες στην ιστορία της ροκ o Page, o Jeff Beck και o Eric Clapton, αν και πότε δε συναντήθηκαν και οι 3 ταυτόχρονα σε αυτό το γκρουπ), φορμάρει με την βοήθεια του μάνατζερ Peter Grant τους New Yardbirds που στην συνέχεια πήραν το όνομα Led Zeppelin. O θρύλος λέει ότι στην αναζήτηση drummer o Page ζήτησε από τον Keith Moon (drummer των Who) να ενσωματωθεί στο group και ο Moon απόρριψε την πρόταση λέγοντας ότι το γκρουπ που προσπαθεί να φτιάξει ο Page ήταν τόσο βαρύ (heavy) που θα βυθιζόταν σαν μολυβένιο zeppelin (lead zeppelin). Άλλοι λένε ότι ο Page επηρεάστηκε από την συχνά χρησιμοποιούμενη, από τον Keith Moon, φράση “going down like a lead zeppelin” όταν αναφερόταν σε καταστροφικές συναυλίες. Αυτό έμελλε να ‘ναι και το και το καινούριο όνομα της μπάντας, αφου σύντομα αφαιρέθηκε το a από την λέξη lead για λόγους προφοράς. Κατά άλλους ο John Εntwistle (μπασίστας των Who) ήταν αυτός που «βάφτισε» το γκρουπ.Αναδύθηκαν μέσα από τη βρετανική blues σκηνή και είναι ένα από τα δέκα πρώτα συγκροτήματα σε πωλήσεις, στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Αποτελούνταν από τον Τζίμι Πέιτζ (κιθάρα, μαντολίνο, θερεμίν), τον Ρόμπερτ Πλαντ (φωνητικά, φυσαρμόνικα), τον Τζον Πωλ Τζόουνς (μπάσο, πλήκτρα, μαντολίνο, φλογέρα ) και τον Τζον Μπόναμ (τύμπανα).Έκαναν μία επιτομή στο Hard Rock/Heavy Metal, αλλά θα τους αδικήσω αν πω ότι ήταν απλά μία Hard Rock/Heavy Metal μπάντα. Οι Zep ήταν progressive στο ίδιο τεράστιο μέγεθος των Pink Floyd, των Jethro Tull, ή των King Crimson. Ήταν glam όπως ο David Bowie, ήταν Punk με κομμάτια σαν το 'Rock And Roll', ήταν folk με μπαλάντες όπως το 'Gallows Pole', αλλά ήταν και folk & hard & Metal & Keltish μαζί, με κομμάτια σαν το “Stairway to Heaven”. Πάνω απ’ όλα όμως, ήταν οι Led Zeppelin. Σκοτεινοί & Μυστηριώδεις, Μυθικοί & Γοητευτικοί, Ελκυστικοί & Μαγικοί!!!Το πρώτο τους, ομώνυμο άλμπουμ, ηχογραφήθηκε το φθινόπωρο του 1968.(1972-1973) οι Zeppelin  χώνονται βαθιά στο θρόνο του λεγόμενου superstardom, με συναυλίες στα μεγαλύτερα venues, με τα εισιτήρια να εξαντλούνται αστραπιαία, με δυσθεώρητες πωλήσεις και το “Stairway to Heaven”, παρά τη διάρκειά του, να στέφεται όχι μόνο το αγαπημένο του αμερικανικού ραδιοφώνου αλλά και ο ύμνος της γενιάς του.. »Για το “Houses of the Holy” (1973) … «Το εξώφυλλο θεωρήθηκε προκλητικό και οι πρώτες κοπές του διέθεταν μια λευκή χάρτινη ταινία που κάλυπτε τα κορμιά των γυμνών παιδιών. Τίποτε, όμως δεν είναι ικανό να σταθεί εμπόδιο στην ανοδική πορεία των Βρετανών. Η μπάντα γεμίζει πλέον αρένες, τα εισιτήρια μοσχοπουλιούνται στη μαύρη αγορά,διακαής πόθου κάθε εφήβου είναι να τους ζήσει επί σκηνής και οι πωλήσεις ανέρχονται σε αστρονομικά επίπεδα.Το 1977 οι Led Zeppelin πραγματοποιούν την περίφημη πλέον αμερικανική περιοδεία τους, η οποία στιγματίστηκε από έκτροπα και βανδαλισμούς σε διάφορες στάσεις της, αλλά και από νέα ρεκόρ προσέλευσης, αν όχι από την οστεώδη παρουσία του ηρωινομανούς πλέον Page.Το Νοέμβριο του 1978, ηχογράφησαν το όγδοο στούντιο άλμπουμ τους στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 15 Αυγούστου του 1979 με τίτλο "In Through the Out Door".Οι Zeppelin σεβάστηκαν την ιστορία τους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αποχώρισαν όταν έπρεπε, όταν ήταν ακόμη στην κορυφή. Το γκρουπ κατάφερε να ξεχωρίσει, να ξεπεράσει τα όρια που επιβάλλουν φυσικοί κανόνες και νόμοι και έγινε θρύλος που θα σαγηνεύει και θα μαγεύει για πάντα. Αναμφίβολα οι Zeppelin ήταν καταραμένοι και ευλογημένοι ταυτόχρονα. Ίσως τελικά το μαγικό ραβδάκι του Crowley άγγιξε τους Zeppelin και τους έδωσε υπόσταση υπερφυσική ωστόσο το τίμημα της πορείας τους ήταν τόσο βαρύ...

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

To «Άλιεν» που στοίχειωσε κοινό και σινεμά με την κλειστοφοβική και εφιαλτική σαγήνη του.Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Ρίντλεϊ Σκοτ, το σενάριο έγραψε ο Νταν Ο' Μπάνον και πρωταγωνιστούν οι Τομ Σκέριτ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Τζον Χερτ, Βερόνικα Κάρτραϊτ, Χάρι Ντιν Στάντον, Ίαν Χολμ και Γιάφετ Κότο.

«Σαγόνια του Καρχαρία» του Διαστήματος, «Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι» της επιστημονικής φαντασίας, και τι δεν έχουν πει για τον θρύλο «Άλιεν» (1979) στα 40 χρόνια που μας χωρίζουν από τη στιγμή που μάγεψε κοινό και κριτικούς με τρόπο ολοκληρωτικό.Ακόμα και σήμερα, παραμένει μια εντυπωσιακότατη κινηματογραφική εμπειρία, μια ταινία-σταθμός που δεν απομένει σαν μαρμαρωμένος βασιλιάς στον θρόνο του, αλλά μοιάζει να γίνεται συνεχώς καλύτερη κάθε φορά που τη βλέπεις.

Το Άλιεν έγινε μεγάλη εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία, λαμβάνοντας δυο υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας εκείνο για τα καλύτερα οπτικά εφέ.Η δεύτερη ταινία του κορυφαίου σήμερα Ρίντλεϊ Σκοτ.Ο κορυφαίος ελβετός καλλιτέχνης H.R. Giger (που μοιράστηκε και το Όσκαρ Ειδικών Εφέ με την υπόλοιπη ομάδα), ογκόλιθος στην κατηγορία του. Το εξωγήινο τέρας που παρέδωσε το πενάκι του και η κολασμένη αισθητική του κατατρόμαζαν το συνεργείο στα γυρίσματα, κάτι που έπεισε τον Ρίντλεϊ Σκοτ πως είχαν γίνει όλα σωστά, Και έγιναν, καθώς οι εφιαλτικές δημιουργίες του νοσηρού εγκεφάλου του Giger με τις πρόδηλες σεξουαλικές αναφορές και τις φροϋδικές προεκτάσεις είναι σήμερα σταθμός. 

Ο Νταν Ο' Μπάνον αρχικά υπέθεσε ότι θα σκηνοθετούσε το Άλιεν, αλλά η 20th Century Fox ζήτησε από τον Γουόλτερ Χιλ να το  σκηνοθετήσει. Ο Χιλ απέρριψε την πρόταση εξαιτίας άλλων υποχρεώσεών του σε ταινίες.

Οι Πίτερ Γέιτς, Τζακ Κλέιτον και Ρόμπερτ Άλντριτς θεωρήθηκαν πιθανοί αλλά οι ο Ο ' Μπάνον,  και η εταιρία Brandywine θεώρησαν ότι αυτοί οι σκηνοθέτες δεν θα έπαιρναν σοβαρά την ταινία. Οι Γκίλερ, Χιλ και Κάρολ είχαν εντυπωσιαστεί με το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρίντλεϊ Σκοτ με την ταινία Οι Μονομάχοι (The Duellists, 1977) και του πρότειναν να αναλάβει το πρότζεκτ, το οποίο ο Σκοτ δέχτηκε.

Ο Σκοτ δημιούργησε ένα λεπτομερές storyboard, το οποίο εντυπωσίασε τη Fox αρκετά ώστε να διπλασιάσει τον προϋπολογισμό της ταινίας από 4,2 σε 8,4 εκατομμύρια δολάρια. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως όλοι οι χαρακτήρες του σεναρίου του Dan O’Bannon ήταν εσκεμμένα άφυλοι, αφήνοντας την επιλογή των ρόλων εξολοκλήρου στον σκηνοθέτη. 

Ο οποίος περίμενε καρτερικά κάποια Σιγκούρνεϊ Γουίβερ να εμφανιστεί στην οντισιόν, μιας και εκείνη τα μπέρδεψε και είχε πάει σε λάθος ξενοδοχείο. Όταν έφτασε όμως αργοπορημένη και άνοιξε το στοματάκι της, έκανε τέτοια εντύπωση στον Ρίντλεϊ Σκοτ που κατάλαβε αμέσως πως βρήκε τον πρωταγωνιστή του.   

Έναν πρωταγωνιστή γυναίκα που ήξερε πως θα ξένιζε το κοινό. Και είχε δίκιο, καθώς στην εποχή που βγήκε το «Άλιεν» στις αίθουσες, οι κινηματογραφόφιλοι ταυτίζονταν με τον Tom Skerritt, τον κυβερνήτη του «Νοστρόμο», αναγνωρίζοντας αυτόν ως το βασικό όχημα του μύθου. Η Βερόνικα Κάρτραϊτ είχε και στο παρελθόν δουλέψει σε ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας όπως Τα Πουλιά (The Birds, 1963) και Μακάβρια Εισβολή (Invasion of the Body Snatchers, 1978). Αρχικά είχε κάνει δοκιμαστικό για το ρόλο της Ρίπλεϊ και δεν πληροφορήθηκε ότι τελικά της δόθηκε ο ρόλος της Λάμπερτ, μέχρι που έφτασε στο Λονδίνο για τα γυρίσματα. Δεν της άρεσε καθόλου η ευσιγκίνητη αδυναμία του χαρακτήρα της αλλά δέχτηκε το ρόλο: "Με έπεισαν ότι ήμουν οι φόβοι του κοινού. Ήμουν η αντανάκλαση του τι αισθανόταν το κοινό". 

Ο Τζον Χερτ ήταν η πρώτη επιλογή για το ρόλο του Κέιν αλλά ήταν δεσμευμένος με συμβόλαιο για μια άλλη ταινία στη Νότια Αφρική κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Άλιεν και έτσι ο ρόλος δόθηκε στον Τζον Φιντς. Ωστόσο, ο Φιντς αρρώστησε την πρώτη μέρα των γυρισμάτων και το πρότζεκτ του Χερτ δεν προχώρησε και αντικατέστησε τελικά τον Φιντς. Για την ερμηνεία του έλαβε υποψηφιότητα για BAFTA β' ανδρικού ρόλου. 

Για το ρόλο του Ντάλας, Καπετάνιου του Νοστρόμο, προσεγγίστηκε από την αρχή ο Τομ Σκέριτ, αλλά απέρριψε την πρόταση καθώς ακόμα δεν είχε οριστεί σκηνοθέτης και ο προϋπολογισμός ήταν πολύ μικρός. Αργότερα, όταν ο Ρίντλεϊ Σκοτ ανέλαβε τη σκηνοθεσία και ο προϋπολογισμός διαπλασιάστηκε, ο Σκέριτ δέχτηκε το ρόλο του Ντάλας.

THE STRANGLERS - Midnight Summer Dream

The Sisters of Mercy - More

Sisters of Mercy.Το όνομα είναι εμπνευσμένο από την ταινία «Μακέιμπ και Κυρία Μίλλερ» και από το τραγούδι του Λεονάρντ Κοέν «Sisters of Mercy».Ο Άντριου Έλντριτς έβαψε τα μαλλιά του μαύρα από ξανθά που ήταν το φυσικό του χρώμα και απέκτησε ένα πιο σκοτεινό και μυστηριώδες παρουσιαστικό που ταίριαζε με τη μουσική και την αισθητική του ήχου τους. O Έλντριτς ήταν στα ντραμς και ο Γκάρι Μαρξ στην κιθάρα. Ο καθένας έγραφε τα δικά του κομμάτια τα οποία στη συνέχεια τα ηχογραφούσαν. Ο Κρεκ Άνταμς και ο Μπεν Γκλιν προστέθηκαν στο συγκρότημα και αμέσως ξεκίνησαν την ηχογράφηση του πρώτου τους σινκλ. Επηρεασμένοι από τη μουσική των Velvet Underground και Stooges τα κομμάτια τους ξεχώρισαν για τον σκοτεινό ροκ ήχο. Έγιναν πολλοί αγαπητοί στο κοινό της γκόθικ μουσικής, το οποίο αποκαλούσε τον Έλντριτς «Νονό του Γκόθικ».... Οι Sisters of Mercy ήταν αυτοί που βλέπετε σε 80’s βιντεάκια στο YouTube και ως γνωστόν επηρέασαν κόσμο και ντουνιά στο χώρο της alternative σκηνής καθώς και πολλούς από εμάς στην τότε εφηβική ή μετεβηφική ηλικία μας.Mε το «First and Last Always», η τότε σύνθεση των Sisters (Eldritch, Hussey, Adams, Marx και το συμπαθές drum machine Dr. Avalanche, που δεν μιλάει όμως) όρισαν ένα ολόκληρο μουσικό κίνημα, το Gothic Rock.

Ο Aλις Κούπερ έχει χαρίσει για μια 50ετία μερικά από τα πιο σπουδαία singles – ύμνους, κάνοντας δημοφιλές το glam rock, επηρεάζοντας την πανκ και θεωρείται πλέον θρύλος της heavy rock και metal σκηνής.Όμως, όταν ξεκινούσε την τεράστια καριέρα του, χρειάστηκε και έναν ακόμη παράγοντα για την… απογείωση: την τύχη, που εκτός του ταλέντου και της ικανότητας, φαίνεται ότι την είχε άφθονη.Ένας από τους ανθρώπους που έκανε δημοφιλές το glam rock, που επηρέασε την πανκ σκηνή και θεωρείται πλέον θρύλος της hard rock και heavy metal σκηνής, πήρε ώθηση στην καριέρα του από ένα απρόσμενο σκηνικό. Το οποίο σε μεγάλο βαθμό επηρέασε τις γκανγκινιολικές εμφανίσεις του, με φίδια, γκιλοτίνες και ηλεκτρικές καρέκλες πάνω στη σκηνή. Κάτι καινοτόμο και ριψοκίνδυνο πίσω στη δεκαετία του ‘70.
Τον Σεπτέμβριο του 1969, ο Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ (όπως είναι το πραγματικό του όνομα), ήταν στη σκηνή του Rock and Roll Revival Φεστιβάλ του Τορόντο. Εκείνη την εποχή το συγκρότημά του, Alice Cooper Band, δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό, αλλά είχε υπογράψει συμβόλαιο με τη δισκογραφική τού Φρανκ Ζάπα και αυτό τους βοήθησε να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Έτσι, οι πέντε νεαροί από το Ντιτρόιτ έπαιζαν ροκ με όλη τους την ενέργεια στη συναυλία στο Τορόντο μπροστά σε 80.000 θεατές και δεν την ξέχασαν ποτέ.Tο γκρουπ αποφάσισε να αξιοποιήσει αυτήν την ευκαιρία και δημιούργησε ένα νέο είδος στη ροκ σκηνή, το shock rock.
Με την ανδρόγυνη, σαδομαζοχιστική εμφάνισή τους ήταν αρκετά εντυπωσιακοί για το πλήθος των χίπις, αλλά για το φινάλε είχαν ετοιμάσει κάτι ιδιαίτερο, όπως ο Κούπερ θυμάται: «Σκίσαμε τρία ή τέσσερα μαξιλάρια και ψεκάσαμε τα πούπουλα με δοχεία που είχαν CO2 και τα ανατινάξαμε προς το κοινό».«Εν μέσω αυτής της… θύελλας από φτερά και τους ήχους της κιθάρας, συνέβη αυτό: κάποιος από το κοινό πέταξε ένα ζωντανό κοτόπουλο στη σκηνή», είχε πει ο Αμερικανός καλλιτέχνης, όπως υπενθυμίζει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.Με απολογητικό ύφος ο Κούπερ ανέφερε σε παλαιότερη συνέντευξή του: «Είμαι από το Ντιτρόιτ. Δεν είχα βρεθεί ποτέ σε φάρμα. Απλά σκέφτηκα: “Έχει φτερά, είναι πουλί, μπορεί να πετάξει. Οπότε το πέταξα στον αέρα". Αλλά αντί το κοτόπουλο να ανοίξει φτερά και να πετάξει, “έσκασε” πάνω στο κοινό».Την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες είχαν πρωτοσέλιδα «Ο Άλις Κούπερ έσφαξε ένα ζωντανό κοτόπουλο στη σκηνή, το έκοψε κομμάτια, δάγκωσε το κεφάλι του». Τίποτα από αυτά δεν ήταν αλήθεια. «Άλις, είναι αλήθεια ότι σκότωσες χθες ένα κοτόπουλο;», τον ρώτησε ο Φρανκ Ζάπα, που τον πήρε αμέσως τηλέφωνο, με το που έμαθε τα νέα. «Όχι», απάντησε ο Κούπερ. «Τότε μην το πεις σε κανέναν, ο κόσμος το λάτρεψε!», ήταν η απάντηση από την άλλη άκρη της γραμμής…Το 1975, ο Κούπερ επέστρεψε με το προσωπικό του σχήμα, κυκλοφορώντας το επιτυχημένο "Welcome to My Nightmare" το οποίο έφθασε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδευόμενο από την επιτυχία "Only Women Bleed". Αυτός ήταν ο μοναδικός δίσκος του Alice Cooper ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της "Atlantic" και οι στίχοι των τραγουδιών παρουσίαζαν μία ιστορία βασισμένη στον εφιάλτη ενός παιδιού, ενώ συμμετείχε ως αφηγητής ο ηθοποιός Βίνσεντ Πράις.Τα μέλη του προηγούμενου συγκροτήματος του Κούπερ, σχημάτισαν τους Billion Dollar Babies κυκλοφορώντας το δίσκο "Battle Axe", το 1977. Τον Ιούλιο του 1976 κυκλοφόρησε το σινγκλ "I Never Cry", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 12 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ακολουθήσει ο
δίσκος "Alice Cooper Goes to Hell", ενώ το "Lace and Whiskey" του 1977 περιείχε την Top-10 επιτυχία "You and Me". Στη συνέχεια ηχογράφησε το ζωντανό άλμπουμ "The Alice Cooper Show" και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το "From the Inside" με την επιτυχία "How You Gonna See Me Now".Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο Κούπερ πειραματίστηκε με τον ήχο του, γεγονός που μείωσε τη δημοτικότητα του συγκροτήματος αφού έχασε ένα μεγάλο μέρος του φανατικού του κοινού. Το 1988, υπέγραψε συμβόλαιο με την "Epic Records" και κυκλοφόρησε τον πλατινένιο δίσκο "Trash" ο οποίος έφθασε στο # 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Poison", "Bed of Nails" και "House of Fire". Μία πολύ επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία ακολούθησε και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το χρυσό "Hey Stoopid" το 1991, με τρία Top-40 σινγκλ στη Μεγάλη Βρετανία.Η μουσική του Άλις Κούπερ επηρέασε πολλούς μουσικούς και προσωπικότητες του metal τον θεωρούν πνευματικό τους πατέρα. Και όλα ξεκίνησαν με μια κότα.Έχοντας γράψει αμέτρητα χιλιόμετρα στο συναυλιακό του κοντέρ και έχοντας παρουσιάσει μερικά από τα πιο ακραία, πρωτότυπα και σοκαριστικά σόου, ο 70χρονος ρόκερ, δεν λέει να το βάλει κάτω.
Σε μια αδημοσίευτη, μέχρι πρότινος, συνέντευξη στη CTV, ο Kurt Cobain είχε  μοιραστεί αποκαλύψει τα ακριβή ποσά της αμοιβής των Nirvana για το ‘Nevermind’.

Συγκεκριμένα, ο Cobain είχε δηλώσει :Όχι, δεν βγάλαμε πολλά. Βγάλαμε 175.000 δολάρια. 33% φόρος, 15% για τον δικηγόρο μας, 10% για τον manager μας, 70.000 δολάρια στη Sub Pop … μας άφησε περίπου 20.000 δολάρια για να αγοράσουμε εξοπλισμό.
Δεν έχω που να μείνω αυτή τι στιγμή. Έχουμε ό,τι είχε απομείνει από την προκαταβολή. Έχουμε έναν τραπεζικό λογαριασμό και έναν λογιστή, και μας δίνει λίγα χρήματα κάθε μήνα.
Κάνουμε περιοδεία και ταυτόχρονα ηχογραφούμε νέο υλικό για τόσο πολύ καιρό δεν είχα την ευκαιρία να αγοράσω σπίτι. Με έδιωξαν από το διαμέρισμά μου περίπου τρεις μήνες πριν.
Κάθε φορά που επιστρέφουμε, έχουμε μόνο λίγες μέρες στο σπίτι, γι ‘αυτό συνήθως πηγαίνω μόνο στη μητέρα μου να μείνω και δεν έχω βρει ένα μέρος για να ζήσω ακόμα.
Δεν αντιμετωπίζουμε οικονομικά προβλήματα. Έχω τη δυνατότητα να πληρώνω ενοίκιο κάθε μήνα, πραγματικά δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Ο Πλανητης των Πιθηκων ειναι αληθεια πως δεν ειχε την ατμοσφαιρικοτητα του Ακεφαλου Καβαλαρη. Αυτο ομως δεν ειναι απαραιτητα "-" για την ταινια. Μιλαμε εξαλλου για δυο διαμετρικα διαφορετικες ταινιες σε πολλα επιπεδα.Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των ΗΠΑ στις 5 Αυγούστου 2001,. Έλαβε μικτές κριτικές. Οι περισσότεροι κριτικοί επέκριναν την πλοκή, για την σύγχυση της γενικά και το τέλος της, ωστόσο επαινέθηκε το προσθετικό μακιγιάζ του Ρικ Μπεΐκερ.Παρ όλα αυτά η ταινία ήταν μια εισπρακτική επιτυχία, με κέρδη $362,211,740 παγκοσμίως. Επίσης, Προτάθηκε για δυο βραβεία BAFTA.
Τέλος ο Τζόνι Ντεπ από τους Πειρατές της Καραϊβικής.Όπως αποκάλυψε ένας από τους σεναριογράφους των ταινιών, Stuart Beattie στη Daily Mail, το νέο φιλμ της Disney  θα γυριστεί χωρίς τον διάσημο 55χρονο σταρ.Ένας από τους λόγους της αποπομπής του Τζόνι Ντεπ από τους «Πειρατές» είναι και τα προσωπικά του θέματα, καθώς αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα μετά και το διαζύγιό του με την Amber Heard, ενώ δίνει και μάχη με τον αλκοολισμό.

Ray Cooper - Breakdown (1984)

The Lion King(2019).Circle of Life!Beyonce, Τζέιμς Ερλ Τζόουνς και Ντόναλντ Γκλόβερ ζωντανεύουν μία από τις πιο αγαπημένες ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών.Ο Τζον Φαβρό ξαναχτυπά μετά το Jungle Book, με live action κινηματογραφική εκδοχή ενός εκ των διασημότερων φιλμ κινουμένων σχεδιών στην ιστορία.το νέο τρέιλερ του «Lion King» ξεκινά και μαζί ξυπνά την αφρικανική σαβάνα και (αναπόφευκτα) αναμνήσεις!
Το «One-Eyed Jacks» είναι η μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε ο Μάρλον Μπράντο, είναι η παραγωγή που έβαλε κάτι νεαρούς ονόματι Πέκινπα και Κιούμπρικ να κάνουν δουλειά, να γράψουν σενάριο, να δουλέψουν σκηνοθετικά (και απολύθηκαν γιατί ο Μπράντο δεν τους ήθελε), είναι ένα έργο που έκανε σχεδόν δυο χρόνια να γυριστεί γιατί ο Μπράντο ήξερε τι ήθελε αλλά δεν ήξερε πως θα το κάνει, πέρασε σαράντα κύματα και έξι εκατομμύρια δολάρια για να ολοκληρωθεί και πάλι αυτό συνέβη μόνο όταν η Paramount βούτηξε το έργο απ’ τα χέρια του πρωταγωνιστή/σκηνοθέτη και το ‘φτασε απ’ τις πέντε ώρες στις δύο!Το αρχικό σενάριο γράφτηκε από τον Sam Peckinpah, αλλά το όνομά του δεν γράφτηκε πουθενά. Το αρνητικό στοιχείο της πολύ καλής ταινίας πάντως εντοπίζεται στην άνευρη ερμηνεία της νεαρής Pina Pellicer, η οποία επιλέχθηκε ως η μεξικάνα Audrey Hepburn, χωρίς όμως το ερμηνευτικό βάθος της τελευταίας, που ήταν απαραίτητο για να τα βγάλει πέρα με τέτοιους ηθοποιούς. Μάρλον Μπράντο και Καρλ Μάλντεν συνεργάζονται για τρίτη φορά.Μετά από τη ληστεία μιας τράπεζας του Μεξικού, ο Dad Longworth (Karl Malden) παίρνει τα λάφυρα και αφήνει τον συνεργάτη του, Rio (Marlon Brando) να συλληφθεί. 5 Χρόνια μετά, ο Rio δραπετεύει και ψάχνει για εκδίκηση. Αλλά τώρα ο προδότης συνεργάτης του είναι πλέον σερίφης.

Don't Look Now (1973)

H τεράστια φήμη του έργου και η διαχρονική αξία του ανάμεσα στα αριστουργηματικά θρίλερ, οφείλεται περισσότερο στη σκηνοθεσία του Nicolas Roeg που διαχέει μια σκοτεινή, δυσοίωνη, ασαφή αλλά βέβαιη απειλή, ακόμα και στις σκηνές εκείνες από τις οποίες λείπει η γκριζάδα της Βενετίας και κυριαρχεί μια αισιόδοξη διάθεση, με φόντο μια λαμπρή χειμωνιάτικη λιακάδα πάνω από τα κανάλια.Ταινία σταθμός στο χώρο των μεταφυσικών θρίλερ. Το «Don’t Look Now» υπήρξε μια εξαιρετικά πρωτοποριακή προσπάθεια για την εποχή της, ασκώντας μεγάλη επιρροή σε μεταγενέστερους σκηνοθέτες και φιλμ. Παρά την αρχική αμφισβήτηση κατάφερε να καθιερωθεί ως κλασική ταινία στο είδος προσφέροντας μερικές all time classic σκηνές που έχουν μείνει στην ιστορία. Πρόκειται για ανεξάρτητη ιταλοβρετανική παραγωγή που βασίζεται στη σύντομη ιστορία της Daphne Du Maurier «Not After Midnight» του 1971.Με μια από τις πιο μνημειώδεις ερωτικές σκηνές του σινεμά και ένα φινάλε-σοκ που θα στοιχειώνει για πάντα, το αριστούργημα του Ρεγκ στέλνει ένα ανδρόγυνο Εγγλέζων, που πενθεί το χαμό της μικρής του κόρης από πνιγμό, σε μια απειλητική Βενετία όπου φριχτοί οιωνοί θα το φέρουν σε επαφή με έναν κόσμο πέραν του πραγματικού. Όχι ένα κοινό θρίλερ μεταφυσικού τρόμου, αλλά ένα αλησμόνητο ταξίδι στο σκοτάδι.
Μετά το απογοητευτικό «Leprechaun: Origins» του 2014, ένα ακόμα φιλμ θα προστεθεί σύντομα στο αμφιλεγόμενο αυτό franchise. Ο λόγος για το «Leprechaun Returns» που είναι το όγδοο φιλμ του franchise και θα κυκλοφορήσει ψηφιακά και On Demand στις 11 Δεκέμβρη 2018.
Στο νέο φιλμ το διαβολικό ξωτικό Leprechaun ξυπνάει από τις κοπέλες μιας φοιτητικής αδελφότητας οι οποίες κάνουν το λάθος να χρησιμοποιήσουν το πηγάδι του ξωτικού για να πάρουν νερό. Το φονικό Leprechaun στρέφεται εναντίον των κοριτσιών και όχι μόνο. Ένα νέο λουτρό αίματος ξεκινά!
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Steven Kostanski και το σενάριο η Suzanne Keilly. Πρωταγωνιστούν οι Taylor Spreitler, Pepi Sonuga, Sai Bennett, Linden Porco και Mark Holton.
Thin Lizzy.Το 1969 Ο Phil Lynott μαζί  με τον Ντράμερ  Brian Downey  σχημάτισαν τους Orphanage, οι οποίοι μετονομάστηκαν σε Thin Lizzy ύστερα από την γνωριμία των δύο με τον κιθαρίστα Eric Bell και τον πληκτρά Eric Wrixon (πρώην μέλη των Them). Το ομώνυμο ντεμπούτο ήρθε το 1971, Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το “Shades of a Blue Orphanage” και οι Thin Lizzy έκαναν την πρώτη τους μεγάλη επιτυχία με την διασκευή στο παραδοσιακό κέλτικο “Whiskey in the Jar”. Τότε ο Lynott έφτασε στα πρόθυρα της αποχώρησης καθώς σκεφτόταν πολύ σοβαρά να ενταχθεί σε μια νέα μπάντα που ετοίμαζαν ο Ritchie Blackmore και ο Ian Paice των Deep Purple, με το όνομα Baby Face. Τελικά επέμεινε στην πραγμάτωση του δικού του μουσικού οράματος, και οι Thin Lizzy επέστρεψαν στη δισκογραφία το 1973 με το “Vagabonds of the Western World”. Στη συνέχεια η μπάντα έζησε μια εποχή αστάθειας στο line-up και αβεβαιότητας για το μέλλον τους καθώς πέραν του “Whiskey in the Jar” δεν είχαν την αναγνώριση που άξιζαν. Τα πράγματα όμως έμελλε να αλλάξουν άρδην.Ο Eric Bell αποχώρησε το 1974 απ το συγκρότημα και την θέση του την πήρε ο κιθαρίστας Gary Moore.τον Ιανουάριο του 1974, περιοδεύοντας με τους Thin Lizzy στην Ιρλανδία.Ο More αποχώρησε με την σειρά του και το συγκρότημα περιόδευσε στην Γερμανία με προσωρινούς κιθαρίστες τον Andy Gee και τον John D Kaun. Η ψυχολογία των μελών του σχήματος έφθασε στο ναδίρ, με τον Downey  να αποχωρεί προσωρινά μετά το τέλος της περιοδείας, αλλά επέστρεψε μετά την ένταξη των κιθαρίστων Brian Robertson  και Scott Goram. Το νέο δίδυμο κιθαριστών, έδωσε στον ήχο του σχήματος την αρμονική ποικιλία που έψαχνε ο Lynnot.Το πρώτο δείγμα της τετράδας ήταν το “Nightlife” του 1974, με την εκπληκτική μπαλάντα “Still in Love With You” (που παρακάτω μπορείτε να την ακούσετε σε live εκτέλεση με τον Lynott να την αφιερώνει στη μητέρα του που βρισκόταν στη συναυλία εκείνο το βράδυ), και την επόμενη χρονιά το “Fighting”. Το 1976 κι εν μέσω δημιουργικού οίστρου η μπάντα κάνει το μεγάλο break κυκλοφορώντας τα “Jailbreak” και “Johnny the Fox”. Με μπροστάρηδες αιώνιους ύμνους όπως τα “Jailbreak”, το πασίγνωστο και ανεπανάληπτο “The Boys Are Back In Town”, το “Don’t Believe a Word”, το “Fool’s Gold” και με όπλο τις εκρηκτικές τους ζωντανές εμφανίσεις, κατέκτησαν το rock stardom. Περιόδευσαν με τους Rainbow, αλλά και ως headliners σε Ευρώπη και Αμερική.

Thin Lizzy - The Rocker

22 Νοεμβρίου 1986.

Περίπου 2 μήνες μετά την κυκλοφορία του ‘Somewhere In Time’, οι Iron Maiden κυκλοφορούν το δεύτερο promo single του έκτου τους δίσκου: Το ‘Stranger In a Strange Land’ είναι το κομμάτι εκείνο που αναδύει το μεγαλειώδες ύφος του, το κομμάτι εκείνο που ενσαρκώνει καλύτερα το μυστηριώδες και φουτουριστικό πνεύμα που έβγαζε στον ακροατή το συγκεκριμένο album.Μια σχεδόν εξάλεπτη σύνθεση που είναι η απόδειξη γιατί το ‘Somewhere In Time’ ήταν αρκετά πρωτοπόρο για την εποχή του, παρά το γεγονός ότι η μπάντα εκείνη την περίοδο ξεφούρνιζε σε σύντομο χρονικό διάστημα το ένα έπος μετά το άλλο.Δεύτερο σινγκλ του δίσκου, , ένα ρυθμικό κομμάτι με μελωδικό ρεφραίν του οποίου οι στίχοι μιλούν για τον εξερευνητή Τζον Φράνκλιν, ο οποίος χάθηκε στο Βόρειο Πόλο στα μέσα του 19ου αιώνα. Οσον αφορά στο εξώφυλλο του σίνγκλ, O σχεδιαστής  Derek Riggs συνδυάζει την Άγρια Δύση με το Star Wars! Ο Εddie θυμίζοντας Clint Eastwood στην Τριλογία των Δολαρίων μπουκάρει σε ένα φουτουριστικό bar εμπνευσμένο από τον Πόλεμο των Άστρων, φορώντας την κάπα του και το καπέλο του και ανάβοντας το τσιγάρο του αγέρωχος.Το cover φέρει στο μυαλό του ακροατή και τον Deckard από το οσκαρικό ‘Blade Runner’, ενώ η συγκεκριμένη εκδοχή του Eddie φιγουράρει και στην εκδοχή Camp Chaos του ‘Run To The Hills’:
Οι Dead Can Dance έρχονται στη χώρα μας για μια συναυλία.Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2019, στο Θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη.Έναρξη προπώλησης εισιτήρων: Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στις 12.00 το μεσημέρι

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Προπώληση
33 Ευρώ (early bird), 38 ευρώ

Η προπώληση των εισιτηρίων γίνεται στα www.viva.gr

www.public.gr,

SevenSpots, Reload, Ευρυπίδης, MediaMarkt.

Οι μεταπωλητές των εισιτηρίων χρεώνουν έξοδα διαχείρισης ανάλογα με το τιμολόγιό τους.

Πληροφορίες: www.detoxevents.gr, 2109636489
Το ντοκιμαντέρ του Bruce Dickinson έρχεται στο Gagarin.Δευτέρα, 26 Νοεμβρίου 2018 στις 8:30 μ.μ. – 11:30 μ.μ. στο Gagarin

Bruce Dickinson: Scream for Me Sarajevo

Τιμή εισιτηρίου: 7 ευρώ (προπώληση & ταμείο)

Σημεία προπώλησης: ηλεκτρονικά στο Viva.gr

τηλεφωνικά στο 11875, σε όλα τα σταθερά σημεία του δικτύου Viva

Syd Records (Πρωτογένους 13, Αθήνα)

Ταμείο του Gagarin (τις ημέρες και ώρες λειτουργίας του χώρου για εκδηλώσεις)

Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30

21:00 Iron Beast live

22:00 Προβολή

Θα προηγηθεί συζήτηση / πάνελ με την συμμετοχή των: Χάκος Περβανίδης (αρχισυντάκτης Metal Hammer, παρουσιαστής TVWar), Κώστας Χρονόπουλος (διευθυντής Metal Hammer), Σάκης Τόλης (frontman Rotting Christ)
Ξεκίνησε την παρασκευή  η προπώληση των εισητηρίων του Iggy Pop και των Disturbed.

Disturbed

Προπώληση: 10:00 το πρωί, προς 30 ευρώ και για περιορισμένο αριθμό εισιτήριων.
Αμέσως μετά, η τιμή θα διαμορφωθεί στα 33 ευρώ.
Οι επόμενες φάσεις της προπώλησης θα ανακοινωθούν στην πορεία, ενώ η καταληκτική τιμή, στο ταμείο το βράδυ της συναυλίας, θα είναι 45 ευρώ.
Διάθεση:
Τηλεφωνικά / στο 11876Online / www.releaseathens.gr / www.viva.gr
Φυσικά σημεία / στα καταστήματα Reload, Seven Spots,
Καταστήματα Wind, Ευριπίδης
Πολυχώρος Yoleni‘s (Σόλωνος 9, καθημερινά 8:00-00:00, Σάββατο 9:00-00:00, Κυριακή 10:00-20:00)
Viva Kiosk Συντάγματος (Πλ. Συντάγματος 4, καθημερινά 9:00-21:00)
Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στον χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης, Δευτ-Σαβ 11:00-19:00)

Iggy Pop:

Προπώληση: 35 ευρώ, και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων.
Μετά την εξάντλησή τους , η τιμή θα διαμορφωθεί στα 40 ευρώ.
Οι επόμενες φάσεις της προπώλησης θα ανακοινωθούν στην πορεία.
Επίσης, θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός VIP εισιτηρίων με αρχική τιμή στα 80 ευρώ και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, η τιμή θα διαμορφωθεί στα 100 ευρώ.
Διάθεση:
Τηλεφωνικά / στο 11876  
Online / www.viva.gr / www.releaseathens.gr
Φυσικά σημεία:
Καταστήματα ReloadSeven Spots,
Καταστήματα Wind, Ευριπίδης,
Πολυχώρος Yolenis (Σόλωνος 9, καθημερινά 8:00-00:00, Σάββατο 9:00-00:00, Κυριακή 10:00-20:00),
Viva Kiosk Συντάγματος (Πλ. Συντάγματος 4, καθημερινά 9:00-21:00)
Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στον χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης, Δευτ-Σαβ 11:00-19:00)
Οι Spinal Tap ετοιμάζουν reunion!Σύμφωνα με δημοσίευση του Blabbermouth, οι Spinal Tap θα εμφανιστούν ζωντανά στα πλαίσια της 35ης επετείου από την προβολή του ‘This is Spinal Tap’, στο 2019 Tribeca Film Festival.
Κλείνουν το μάτι για συναυλία στην Ελλάδα οι Manowar;Πρίν λίγες ώρες οι Manowar με ανάρτησή τους στην σελίδα τους στο facebook έστειλαν ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι έξι (26) χρόνων από την πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα.

Αναλυτικά το μήνυμα τους έγραφε:

«Σαν σήμερα, 26 χρόνια πριν, οι Manowar, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τη γη των θρύλων που ενέπνευσε το 28λεπτο "Achilles, Agony and Ecstasy in Eight Parts" από το "The Triumph of Steel". Το show στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και το πάθος των Ελλήνων Manowarriors θα κατέχει για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας».Να τονίσουμε φυσικά ότι τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα…

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

Αν ο Scorsese ξερει να κανει κατι καλα, αυτο ειναι να σκιαγραφει πορτρετα ηρωων που ασφυκτιουν στο ιδιο τους το περιβαλλον, ψαχνουν εναν διαυλο διαφυγης, μια Θεϊκη παρεμβαση που ποτε δεν εμφανιζεται. Η συνταγη ιδια, τοσο στους Κακοφημους Δρομους, τον Ταξιτζη, το Οργισμενο Ειδωλο, τα Kαλα Παιδια.Ο Martin Scorsese στην ταινία «The Age of Innocence» του 1993 παρουσιάζει ένα μεγάλο έρωτα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, λόγω της αφοσίωσης του ήρωα (Daniel Day-Lewis) στη σύζυγό του και την υποταγή του στους κοινωνικούς τύπους, ενώ είναι ερωτευμένος με την Elen (Michelle Pfeifer).Τα χρόνια της αθωότητας είναι το δωδέκατο βιβλίο της αμερικανίδας Ίντιθ Γούορτον και θεωρείται το σημαντικότερο μυθιστόρημά της καθώς και ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα. Το βιβλίο αγαπήθηκε από εκατομμύρια αναγνώστες.
Οι Rush σχηματίστηκαν στο Τορόντο από τον κιθαρίστα Άλεξ Λάιφσον, τον μπασίστα και τραγουδιστή Τζεφ Τζόουνς και το ντράμερ Τζον Ράτσεϊ. Μέσα στον πρώτο μήνα ύπαρξης του σχήματος ο Τζέντι Λι αντικατέστησε τον Τζόουνς και από το 1971 και έπειτα αυτή η σύνθεση σταθεροποιήθηκε παραμένοντας για τρία χρόνια.Πρώτο τους άλμπουμ,το ομώνυμο  "Rush" το 1974.Το "Fly by Night" του 1975 ανέβηκε στο # 9 στον Καναδά .Τρίτο  άλμπουμ τους το  "Caress of Steel".Το 1976 κυκλοφορούν το  "2112", του οποίου την πρώτη πλευρά καταλαμβάνει το ομώνυμο εικοσάλεπτο κομμάτι. Ο δίσκος ανέβηκε στο # 5 στην πατρίδα τους και έχει βραβευθεί ως τριπλά πλατινένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες.Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, οι Rush ηχογράφησαν το ζωντανό "All the World's a Stage", το πρώτο τους Top-40 στο αμερικάνικο Billboard. Ακολούθησαν τα πλατινένια "A Farewell to Kings" και "Hemispheres" τα οποία εδραίωσαν το συγκρότημα ως ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα του progressive rock.Τα άλλα άλμπουμ του συγκροτήματος                                                                                                             
1980        Permanent Waves
1981 Moving Pictures
1982 Signals
1984 Grace Under Pressure
1985 Power Windows
1987 Hold Your Fire
1989 Presto
1991 Roll the Bones
1993 Counterparts
1996 Test for Echo
2002 Vapor Trails
2004 Feedback
2007 Snakes & Arrows
2012 Clockwork Angels

 Το 2022 έφυγε .Χρυσή  κινηματογραφική χρονιά δεν θα τη λέγαμε αλλά κάποια διαμαντάκια υπήρξαν. Ας τα δούμε αναλυτικά:  1) BLACK PHONE:  Μετ...