ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΤΟΥ (ACE IN THE HOLE) (1951ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ ΤΟΥ BILLY WILDER. Η ταινία είναι ένα σκληρό και συναρπαστικό πορτρέτο του χειρισμού των ειδήσεων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μια ανοιχτή επίθεση στη διεφθαρμένη δημοσιογραφία, και τον ζοφερό χαρακτήρα του «αιμοδιψούς» κοινού.
Ένα χρόνο μετά το Sunset Blvd. εκείνη τη σκοτεινή και δηκτική ματιά στο σύστημα του Χόλιγουντ, ο Wilder αποφασίζει να κάνει το ίδιο με την δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ, έναν χώρο άλλωστε που ξέρει εξίσου καλά με τον κινηματογράφο, έχοντας κι ο ίδιος δουλέψει στα νιάτα του σαν ρεπόρτερ σε ταμπλόιντς, παραδίδοντας ένα ξεχαρβαλωμένο νέο-νουάρ για το καρναβάλι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, απόλυτα διαχρονικό στα μηνύματά του.
Το φιλμ γυρίστηκε το 1951,
ένα χρόνο μετά τη «Λεωφόρο της Δύσης», ολοκληρώνοντας κατά κάποιο τρόπο την πρώτη περίοδο της φιλμογραφίας του Αυστριακού σκηνοθέτη στο Χόλιγουντ.
Χωρίς να λάβει την έγκριση του Γουάιλντερ, ένας από τους παραγωγούς της εταιρίας Paramount Pictures, άλλαξε τον τίτλο της ταινίας σε The Big Carnival, μερικές ημέρες μετά την πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες κι αφού η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη υποδοχή.
Έχοντας για πρώτο βιολί τον Kirk Douglas (μαζί με το δυναμισμό του), σκιαγράφησε με άνεση το πορτρέτο του κυνικού, σκληρού, αδίστακτου και αμοραλιστή δημοσιογράφου.
Με τα χρόνια πάντως άρχισε να θεωρείται —και όχι άδικα— μία από τις καλύτερες δημιουργίες του Wilder με μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Douglas.Η εξαιρετική ερμηνεία του Douglas προσδίδει στιβαρότητα στο καλό έργο του μεγάλου σκηνοθέτη Billy Wilder,
Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι για το σενάριο αυτής της ταινίας, ο Ουάιλντερ δεν διάλεξε τον παλιό του συνεργάτη Τσάρλς Μπράκετ, αλλά τους Ουόλτερ Νιούμαν και Λέσερ Σάμιουελς. Μαζί γράψανε ένα από τα πιο καυστικά σενάρια του Χόλιγουντ της εποχής. Σενάριο, που ήταν σίγουρο ότι θα ενοχλούσε. Αλλά δε σταμάτησαν εκεί οι σεναριογράφοι και για να το κάνουν ακόμα πιο επικριτικό, τοποθετούν τον άτυχο άνδρα να εγκλωβίζεται σε ένα βουνό, το οποίο θεωρείται ως ιερός χώρος των Ινδιάνων.
Γυρίστηκε με έναν προϋπολογισμό 1,821,052 δολαρίων και απέφερε μόνο στην Αμερική 2,860,000. Τιμήθηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής (στον Χιούντο Φρεντχόφερ). Η ταινία έλαβε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου, το 1951, αλλά έχασε το βραβείο από την ταινία Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951).
Ένα χρόνο μετά το Sunset Blvd. εκείνη τη σκοτεινή και δηκτική ματιά στο σύστημα του Χόλιγουντ, ο Wilder αποφασίζει να κάνει το ίδιο με την δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ, έναν χώρο άλλωστε που ξέρει εξίσου καλά με τον κινηματογράφο, έχοντας κι ο ίδιος δουλέψει στα νιάτα του σαν ρεπόρτερ σε ταμπλόιντς, παραδίδοντας ένα ξεχαρβαλωμένο νέο-νουάρ για το καρναβάλι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, απόλυτα διαχρονικό στα μηνύματά του.
Το φιλμ γυρίστηκε το 1951,
Χωρίς να λάβει την έγκριση του Γουάιλντερ, ένας από τους παραγωγούς της εταιρίας Paramount Pictures, άλλαξε τον τίτλο της ταινίας σε The Big Carnival, μερικές ημέρες μετά την πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες κι αφού η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη υποδοχή.
Έχοντας για πρώτο βιολί τον Kirk Douglas (μαζί με το δυναμισμό του), σκιαγράφησε με άνεση το πορτρέτο του κυνικού, σκληρού, αδίστακτου και αμοραλιστή δημοσιογράφου.
Με τα χρόνια πάντως άρχισε να θεωρείται —και όχι άδικα— μία από τις καλύτερες δημιουργίες του Wilder με μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Douglas.Η εξαιρετική ερμηνεία του Douglas προσδίδει στιβαρότητα στο καλό έργο του μεγάλου σκηνοθέτη Billy Wilder,
Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι για το σενάριο αυτής της ταινίας, ο Ουάιλντερ δεν διάλεξε τον παλιό του συνεργάτη Τσάρλς Μπράκετ, αλλά τους Ουόλτερ Νιούμαν και Λέσερ Σάμιουελς. Μαζί γράψανε ένα από τα πιο καυστικά σενάρια του Χόλιγουντ της εποχής. Σενάριο, που ήταν σίγουρο ότι θα ενοχλούσε. Αλλά δε σταμάτησαν εκεί οι σεναριογράφοι και για να το κάνουν ακόμα πιο επικριτικό, τοποθετούν τον άτυχο άνδρα να εγκλωβίζεται σε ένα βουνό, το οποίο θεωρείται ως ιερός χώρος των Ινδιάνων.
Γυρίστηκε με έναν προϋπολογισμό 1,821,052 δολαρίων και απέφερε μόνο στην Αμερική 2,860,000. Τιμήθηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής (στον Χιούντο Φρεντχόφερ). Η ταινία έλαβε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου, το 1951, αλλά έχασε το βραβείο από την ταινία Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου